Stańczyk

błazen nadworny Jana Olbrachta, Aleksandra Jagiellończyka, Zygmunta Starego i Zygmunta II Augusta

Stańczyk (zw. też Stasiu Gąska od staropol. gąska, błazen; ur. ok. 1480, zm. ok. 1560) – nadworny błazen Aleksandra Jagiellończyka, Zygmunta Starego i Zygmunta II Augusta.

  • Gadzina skórę zmienia, a przecież kąsa jednako.
    • Źródło: Wojciech Wrzesiński, Wokół stereotypów Niemców i Polaków, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1993, s. 272.
Stańczyk Jana Matejki
  • Najwięcej doktorów na świecie.
    • Opis: cytat przypisywany.
    • Źródło: Jan Miodek, Rozmyślajcie nad mową!, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, s. 30.
    • Zobacz też: doktor
  • Są to najprawdziwsi dworzanie i przyjaciele króla jegomości.
    • Opis: kiedy królowi Zygmuntowi Staremu w czasie choroby przystawiano pijawki.
    • Źródło: Melania Sobańska-Bondaruk, Stanisław Bogusław Lenard (oprac.), Wiek XVI-XVIII w źródłach. Wybór tekstów źródłowych z propozycjami metodycznymi dla nauczycieli historii i studentów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 8301124385, s. 119.

O Stańczyku edytuj

  • Gdybym pociągał sznury wielkich dzwonów
    To bym z nich dobył najwyższego tonu
    I biłbym biłbym na trwogę
    A dzwoneczkami na błazeńskiej czapce
    Swój kaduceusz mając za doradcę
    Kogóż przestrzec ja mogę