Robert Schuman

Robert Schuman (1886–1963) – francuski polityk i dyplomata, dwukrotny premier Francji, uznawany za jednego z ojców zjednoczonej Europy.

Dla Europy

(wyd. Kraków 2005)

Aż do ostatniej wojny współpraca między narodami objawiała się przede wszystkim pod postacią traktatów przymierza, tych krótkotrwałych układów, tworzonych i obalanych zależnie od ambicji i urazów. Sojusze z Austrią Marii Teresy, Prusami Fryderyka II, Francją Napoleona I lub przeciw nim; sojusze zawierane w celu przygotowania i urzeczywistniania przez kolejne wojny jedności niemieckiej lub włoskiej; układy mające mniej szczytny cel – podział Polski, tego nieszczęśliwego, rozdartego przez dwa wieki narodu, aż do przerażającego sojuszu niemiecko-radzieckiego z sierpnia 1939 roku, który był ostatnim i najbardziej cynicznym przykładem tych wszystkich złych porozumień. Z pewnością nie tak należało budować Europę.

Nie da się ukryć, że integracja Europy jest ogromnym i trudnym dziełem, którego dotychczas nie próbowano podjąć. Wymaga ono całkowitej zmiany stosunków między państwami europejskimi, a w szczególności między Francja i Niemcami. I to właśnie dzieło podejmujemy wspólnie, opierając się na całkowitej równości, we wzajemnym poszanowaniu i zaufaniu, mimo ze nasze pokolenie zaznało w najwyższym stopniu cierpienia i nienawiści.
- Źródło: s. 54.

Oby ta idea pojednanej, zjednoczonej i silnej Europy stała się odtąd hasłem młodych pokoleń, pragnących służyć wyzwolonej wreszcie od nienawiści i lęku ludzkości, która uczy się na nowo, po zbyt długo trwających konfliktach i rozdarciach, chrześcijańskiego braterstwa.
- Źródło: s. 28.

Patriotyzm, to szlachetne uczucie, które formowało narody, które im wyznaczało i pozwoliło realizować wspaniałe dzieła, często zbaczał z drogi, przeradzał się w zwyrodniały fanatyzm i w ten sposób stał się źródłem niepewności i bratobójczych konfliktów.
- Źródło: s. 25–26.

Po dwóch wojnach światowych uznaliśmy w końcu, że najlepszym zabezpieczeniem dla narodu nie jest ani izolacja, ani własna siła, jakakolwiek by była jego potęga, lecz solidarność narodów, którymi kieruje ten sam duch i które we wspólnym interesie akceptują wspólne zadania.
- Źródło: s. 21.

Pokój na świecie nie mógłby być zachowany bez twórczych wysiłków, na miarę grożących mu niebezpieczeństw.
- Źródło: s. 94.

Prawdziwa wspólnota wymaga przynajmniej pewnych szczególnych związków i podobieństw. Państwa nie łączą się, dopóki nie poczują między sobą czegoś wspólnego, a tym, co przede wszystkim musi być wspólne, jest minimum zaufania. Potrzeba również jakiegoś minimum tożsamych interesów. Bez tego kończy się na zwykłym współistnieniu, a nie na współpracy. Aby zrozumieć się wzajemnie i stworzyć zażyły związek, można się w pewnej mierze różnić, ale trzeba również być pewnym, ze istnieje wystarczająco dużo więzów i wspólnych idei.
- Źródło: s. 92.

Służba ludzkości jest powinnością równą tej, jaką dyktuje nam wierność naszemu narodowi.
- Źródło: s. 85.

Ta idea – Europa – ujawni wszystkim wspólne podstawy naszej cywilizacji i stworzy stopniowo więź podobną tej, która jeszcze niedawno była udziałem ojczyzn. Będzie ona siłą, w zderzeniu z którą runą wszystkie przeszkody.
- Źródło: s. 15.

Ta zjednoczona Europa nie jest skierowana przeciw komukolwiek; nie ma żadnego zamiaru agresji, żadnych oznak egoizmu lub imperializmu, ani w swym łonie, ani wobec innych krajów. Pozostaje dostępna dla każdego, kto będzie chciał do niej przystąpić. Jej racja bytu jest solidarność i współpraca międzynarodowa, rozumne organizowanie świata, w którym będzie musiała stanowić istotną część.
- Źródło: s. 18.

Zjednoczona Europa nie powstanie od razu i bez wstrząsów. Nic trwałego nie dokonuje się łatwo. Jednakże już weszła na tę drogę.
- Źródło: s. 15.

Europa nie powstanie od razu ani w całości: będzie powstawała przez konkretne realizacje, tworząc najpierw rzeczywistą solidarność. Zgromadzenie narodów europejskich wymaga, by usunięta została odwieczna wrogość Francji i Niemiec: podjęte działanie musi w pierwszym rzędzie dotyczyć Francji i Niemiec.
- L’Europe ne se fera pas d’un coup, ni dans une construction d’ensemble: elle se fera par des réalisations concrètes créant d’abord une solidarité de fait. Le rassemblement des nations européennes exige que l’opposition séculaire de la France et de l’Allemagne soit éliminée. L’action entreprise doit toucher au premier chef la France et l’Allemagne. (fr.)
- Opis: tekst przygotowany wspólnie z Jeanem Monnetem.
- Źródło: deklaracja z 9 maja 1950, europa.eu

Przez umieszczenie podstawowej produkcji pod wspólnym zarządem i instytucję nowej Wysokiej Władzy (Haute Autorité), której decyzje zwiążą Francję, Niemcy i kraje, które do niej przystąpią, ta propozycja stanie się pierwszą konkretną podstawą Federacji Europejskiej, niezbędnej dla zachowania pokoju.
- Par la mise en commun de productions de base et l’institution d’une Haute Autorité nouvelle, dont les décisions lieront la France, l’Allemagne et les pays qui y adhéreront, cette proposition réalisera les premières assises concrètes d’une Fédération européenne indispensable à la préservation de la paix. (fr.)
- Opis: tekst przygotowany wspólnie z Jeanem Monnetem.
- Źródło: deklaracja z 9 maja 1950, europa.eu
- Zobacz też: Unia Europejska