Przysłowia kałmuckie

Kałmucy – naród mongolski z grupy ojrackiej, liczący ok. 250 tys. osób, używający języka kałmuckiego, wyznający w większości buddyzm, zamieszkujący głównie w Kałmucji (republice Federacji Rosyjskiej położonej w Europie południowo-wschodniej nad Morzem Kaspijskim).

Kałmucy w strojach narodowych

Głosy z jurty

(wybór i tłum. Stanisław Kałużyński, Wiedza Powszechna, Warszawa 1960, seria Myśli Srebrne i Złote)

• Cukier jest słodki z każdego końca.
  • Źródło: s. 78.
  • Zobacz też: cukier

• Człowiekowi, który wypił dziesięć czarek wódki, psy liżą usta.
  • Źródło: s. 72.
  • Zobacz też: pies, wódka

• Dobra żona jest ozdobą domu, zła jego wrogiem.
  • Źródło: s. 76.
  • Zobacz też: dom, żona

• Dobrze jest niańczyć dziecko, które ma zabawkę w ręku.
  • Źródło: s. 75.
  • Zobacz też: dziecko, zabawka

• Duży kamień rozbija się małym kamieniem.
  • Źródło: s. 78.
  • Zobacz też: kamień

• Gdy mądry mędrkował, głupi już trzy razy ugryzł.
  • Źródło: s. 80.
  • Zobacz też: głupota, mądrość

• Głupi uzyskuje sławę wzniecając pożar.
  • Źródło: s. 72.
  • Zobacz też: pożar, sława

• Głupiego nie pytaj, sam powie.
  • Źródło: s. 72.
  • Zobacz też: pytanie

• Na łajnie jednego wielbłąda może się pośliznąć tysiąc wielbłądów.
  • Źródło: s. 78.
  • Zobacz też: wielbłąd

• Od ludzkiego języka pękają nawet głazy.
  • Źródło: s. 77.
  • Zobacz też: głaz, język

• Uszy mogą oszukać, oczy nigdy.
  • Źródło: s. 73.
  • Zobacz też: oko, ucho