Przysłowia chakaskie

Chakasi (chak. тадар tadar lub хоорай chooraj) – jeden z ludów turkijskich, zamieszkujący południową Syberię, głównie Chakasję i obwód kemerowski, używający języka chakaskiego.

Chakaski z dziećmi

Kobierzec z gwiazd i półksiężyców

(wybór i tłum. Stanisław Kałużyński, Edward Tryjarski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1967, seria Myśli Srebrne i Złote, oprac. części chakaskiej: Stanisław Kałużyński)

• Człowiek, który wiele przebiera, trafi na kamień.
  • Źródło: s. 122.

• Dla leniwego dzień jest za długi, pracowitemu go nie starcza.
  • Źródło: s. 125.
  • Zobacz też: dzień, leń

• Dwóch śmierci nie ma, a jednej nie da się uniknąć.
  • Źródło: s. 121.
  • Zobacz też: śmierć

• Mimo że na dworze mróz, pieniądze w kieszeni tają.
  • Źródło: s. 123.
  • Zobacz też: mróz, pieniądze

• Nie mów, że nie możesz, powiedz od razu, że nie chcesz.
  • Źródło: s. 123.

• Niecierpliwa mucha najczęściej wpada do mleka.
  • Źródło: s. 122.
  • Zobacz też: mleko, mucha, niecierpliwość

• Od skąpego otrzymasz pożyczkę dopiero wtedy, gdy sosna straci szpilki.
  • Źródło: s. 123.
  • Zobacz też: skąpstwo, sosna

• Starszym ustępuj miejsca, młodszym udzielaj rady!
  • Źródło: s. 122.
  • Zobacz też: rada

• To, co się odkłada na później – stygnie.
  • Źródło: s. 121.

• Z zewnątrz nie uczynisz czystym tego, co jest brudne wewnątrz.
  • Źródło: s. 125.
  • Zobacz też: brud, czystość

• Zamiast dawać złemu do ręki, lepiej połóż dobremu na drodze.
  • Źródło: s. 123.
  • Zobacz też: dobry

• Żmija, choć zmienia co roku skórę, jednak jadowite zęby zostawia sobie te same.
  • Źródło: s. 124.
  • Zobacz też: skóra, zęby, żmija