Krótki film o zabijaniu

Krótki film o zabijaniu lub Dekalog V – polski dramat psychologiczny z 1988 w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego, piąta część cyklu filmowego Dekalog. Autorami scenariusza są Krzysztof Kieślowski i Krzysztof Piesiewicz.

Wypowiedzi postaci

Piotr Balicki

Od czasów Kaina żadna kara nie poprawiła i nie odstraszyła świata od popełniania przestępstwa.
- Opis: w trakcie egzaminu.
- Zobacz też: Karol Marks, Kain i Abel, kara
Prawo nie powinno naśladować natury – powinno ją naprawiać. Prawo jest pomysłem ludzi na regulowanie ich wzajemnych stosunków. To jacy jesteśmy i jak żyjemy wynika z prawa, którego przestrzegamy, i… które łamiemy. Człowiek jest wolny. Jego wolność ogranicza tylko prawo do wolności innego człowieka. Kara… Kara jest zemstą. Zwłaszcza jeśli zmierza do zrealizowania krzywdy, a nie zapobiega zbrodni. Ale w czyim imieniu mści się prawo? Czy naprawdę w imieniu niewinnych? Czy prawdziwi niewinni stanowią prawo?
- Opis: w trakcie egzaminu.
- Zobacz też: prawo, zemsta
Przegrałem. Tak, zupełnie.
- Opis: rozmowa telefoniczna po rozprawie.
Uprawiając ten zawód można chyba naprawić błędy ogromnej maszyny, która się nazywa aparatem sprawiedliwości. Na pewno można próbować naprawić. Ciekawi mnie też to, może najbardziej, że będę mógł poznać i zrozumieć ludzi, których w żadnym innym zawodzie nie mógłbym spotkać.
- Opis: w trakcie egzaminu.

Jacek Łazar

Oni wszyscy byli, tutaj, przeciwko mnie.
- Opis: rozmowa z Piotrem przed egzekucją.

Proszę pana… Ja nie chcę.
- Opis: do Piotra, wyprowadzany z celi.

Proszę pani, czy to prawda, że ze zdjęcia można poznać, czy ktoś żyje czy nie?
- Opis: rozmowa u fotografa.
- Zobacz też: zdjęcie

Inne postacie

A wyrok musiał być taki. Pan nie popełnił żadnego błędu, ani jako prawnik, ani jako człowiek.
- Postać: Sędzia
- Opis: do Piotra, po rozprawie w sądzie.

Pan jest za delikatny, żeby wykonywać ten zawód.
- Postać: Sędzia
- Opis: do Piotra, po rozprawie w sądzie.

Wykonać wyrok.
- Postać: Naczelnik więzienia
- Opis: w celi śmieci.

Dialogi

Dozorca: Szmaty pan wyrzuca, panie Marianie? Mogą się przydać.

Taksówkarz: Ktoś tym we mnie rzucił.

Dozorca: (z uśmiechem) Trafił?

Taksówkarz: Nie. (pokazuje dozorcy szmatę) Nie widział pan kogoś z taką szmatą?

Opis: rozmowa przy śmietnikach.

Strażnik przy bramie: Co słychać?

Kat: Ciepło.

Opis: w dniu egzekucji.

Naczelnik: Może papierosa? (Podsuwa Jackowi paczkę papierosów).

Jacek Łazar: Wolałbym bez filtra.

Opis: w celi śmierci.
Zobacz też: papieros

Jacek Łazar: Niech pan stanie, to tam. Dalej nie można przejechać.

Taksówkarz: I tak dalej bym nie pojechał.

Opis: w taksówce, chwilę przed zabójstwem.

Strażnik więzienny: Pan naczelnik i pan prokurator, pytają pana mecenasa, czy już?

Piotr Balicki: Niech pan powie panu prokuratorowi, że ja nigdy nie powiem „już”.

Opis: w celi, przed egzekucją.

Mężczyzna na ulicy: Przepraszam pana, pan może na Dolny Mokotów?

Jacek Łazar: Nie, na Wolę.

Mężczyzna na ulicy: Bardzo nam się spieszy…

Jacek, nie odpowiadając, wsiada do taksówki.

Jacek Łazar: (do taksówkarza): Na Dolny Mokotów.

Taksówkarz: A ten facet dokąd chciał?

Jacek Łazar: Na Wolę.

Opis: na postoju taksówek.

Sędzia: To, co się stanie, obciąża mnie. Nie pociesza to pana?

Piotr Balicki: Nie.

Opis: po rozprawie w sądzie.

Jacek Łazar: To już koniec, panie mecenasie?

Piotr Balicki: Koniec.

Opis: na sali rozpraw.
Zobacz też: koniec

Strażnicy wprowadzają skazanego na karę śmierci Jacka Łazara do pomieszczenia, gdzie ma odbyć się egzekucja. Ksiądz udziela mu ostatniego namaszczenia, po czym zaczyna się cała procedura.

Prokurator: Imię i nazwisko?

Jacek Łazar: Łazar Jacek.

Prokurator: Data urodzenia?

Jacek Łazar: 17 marzec 1967.

Prokurator: Imiona rodziców?

Jacek Łazar: Jan i Łucja.

Prokurator: Odczytam wyroki. Wyrok w imieniu Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej z dnia 27 kwietnia 1987 roku. Sąd Wojewódzki w Warszawie po rozpoznaniu sprawy Jacka Łazara, oskarżonego o to, że w dniu 16 marca 1987 roku w Warszawie dokonał napadu rabunkowego i zabójstwa Waldemara Rękowskiego, uznał oskarżonego winnym popełnienia tego przestępstwa oraz z mocy artykułów 148 § 1 i artykułu 44 § 2 Kodeksu Karnego skazał go na karę śmierci oraz pozbawienie praw publicznych na zawsze. Sąd Najwyższy wyrok ten utrzymał w mocy. Rada Państwa nie skorzystała z prawa łaski. W związku z tym wyrok zostanie wykonany.

Naczelnik więzienia: Może papierosa? (podsuwa Jackowi paczkę papierosów)

Jacek Łazar: Wolałbym bez filtra.

Kat bez słowa podchodzi i podaje papierosa. Jacek Łazar nerwowo się zaciąga. Po chwili podchodzi naczelnik i podsuwa Jackowi tacę, na której gasi papierosa. Kiedy odchodzi, skazaniec usiłuje wyrwać się strażnikom. Udaje im się go poskromić i skuć mu ręce

Naczelnik więzienia: Wykonać wyrok.

Kat zawiązuje Jackowi Łazarowi oczy. Ten, płacząc, nie stawia oporu. Kiedy skończył, pomocnik kata odsłania kotarę za którą jest szubienica. Strażnicy zaciągają skazańca na zapadnię

Strażnik więzienny: Dajesz go! Trzymaj! Trzymaj! Trzymaj! Do góry! Wyżej!

Kat zakłada Jackowi Łazarowi pętlę na szyję.

Kat: (do strażników) Wyżej, wyżej! (do pomocnika:) Podciągnij!

Pomocnik kata: (krzyczy) Dobrze? Jeszcze? Jeszcze? Jeszcze? Jeszcze?

Kat: Puść! Puść!

Strażnicy odsuwają się.

Kat: Podciągaj! Podciągaj! Podciągaj! Jeszcze! Jeszcze! Jeszcze! Dość!

Kat odchodzi za kotarę i otwiera zapadnię. Ciało Jacka Łazara przez krótki czas drga, po czym sztywnieje. Lekarz podchodzi i osłuchuje ciało. potakuje. Kat wychodzi zza kotary i również potakuje. Egzekucja została wykonana.

Opis: Na miejscu egzekucji.