Janusz Morgenstern
polski reżyser filmowy
Janusz „Kuba” Morgenstern (1922–2011) – polski reżyser i producent filmowy pochodzenia żydowskiego.
- Dom to nie miejsce, w którym mieszkasz, ale miejsce, gdzie ciebie rozumieją.
Janusz Morgenstern (2007)
- Dziś już się nie pamięta, że kiedyś jedynym sposobem na to, żeby się wybić – i nie chodzi o pracę w Kopalni „Wujek” – była literatura. Dopiero potem kino czy teatr.
- Źródło: wywiad, 2009
- Nie ma cudów. Nie jestem już młody, ale technika bardzo nam pomaga. Teraz mogę siedzieć w fotelu, a cały obraz przekazuje mi doskonały sprzęt.
- Źródło: wywiad, 2008
- Nie oglądam swoich starych filmów. Nigdy! Chcę zostać przy tym, co mam w pamięci.
- Źródło: wywiad, 2008
- Reżyserię traktuję jako zawód, a nie jako wypowiedź odautorską. Nie jestem kompozytorem, raczej wykonawcą, grającym raz Mendelssohna, raz Bacha.
- Źródło: „Ekran” 1969, cyt. za: Bartosz Staszczyszyn, Książkowy portret Janusza Morgensterna, culture.pl
- Starsze pokolenie najczęściej zapomina o błędach swojej młodości. Nie ma zrozumienia dla takiej postawy.
- Źródło: wywiad, 2009
- U nas zawsze pokazuje się ludzi wielkich czynów, wielkich gestów. A co z całą resztą?
- Źródło: wywiad, 2009
- Według mnie negatywny charakter jest ciekawszy od pozytywnego.
- Źródło: wywiad, 2009
O Januszu Morgensternie
edytuj- Był najbardziej twórczym reżyserem, jakiego znałem. Wniósł do moich filmów mnóstwo scen, oddał mi swój najlepszy pomysł – ten z płonącymi kieliszkami, a przecież mógł go sobie zostawić. Wtedy jednak nie myślało się w ten sposób. Oddał mi go, bo to był nasz wspólny film.
- Autor: Andrzej Wajda
- Opis: o filmie Popiół i diament, we wspomnieniu po śmierci reżysera.
- Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 7 września 2011
- Gdyby Morgenstern wyemigrował i robił filmy w Hollywood, miałby na własność archipelag wysp na Pacyfiku. Ale nie wyjechał, więc archipelagu nie miał. Ale miał Krysię, swoje filmy, domek i psa. W sumie bardzo dużo.
- Autor: Janusz Głowacki
- Źródło: Bartosz Staszczyszyn, Książkowy portret Janusza Morgensterna, culture.pl
- Myślę, że nie znajdzie się w Warszawie nikogo, kto by źle o Kubie mówił. To był bardzo dobry człowiek i bardzo utalentowany.
- Autor: Roman Polański
- Opis: we wspomnieniu po śmierci reżysera.
- Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 7 września 2011
- To Morgenstern w 1972 roku zapoczątkował nurt krytyczny nazwany później kinem moralnego niepokoju. Powstał jeden z najmocniejszych filmów tamtych lat – Trzeba zabić tę miłość (scenariusz napisał Janusz Głowacki). Do roli głównej wybrał nieznaną, młodziutką, ostrzyżoną na chłopca antygwiazdę – Jadwigę Jankowską-Cieślak. Film wchodził w sam środek wydarzeń, podgrzewał obraz rzeczywistości, odzierał go z warstwy ochronnej i zagęszczał w podobny sposób, jak robili to Forman, Coppola, Scorsese.
- Autor: Tadeusz Sobolewski, „Gazeta Wyborcza”, 16 listopada 2007
- Zobacz też: Jadwiga Jankowska-Cieślak, kino moralnego niepokoju