Ja to mam szczęście!

Ja to mam szczęście! – polski serial komediowy z 2012 roku w reżyserii Sylwestera Jakimowa i Karola Klementewicza. Scenariusz napisali Karol Klementewicz i Kuba Wecsile.

Wypowiedzi postaci

Młoda to byłam, jak piłam z butelki.
- Postać: Zosia
- Źródło: odcinek 27, cz. Babcia Zosia

Myślę, że masz postępującą histerię. Zanim zejdziesz, zgaś światło.
- Opis: do męża, który użalał się nad sobą po wizycie u dentysty.
- Źródło: odcinek 3, cz. Zęby Jerzego

Pączuszek, schaboszczaczek i miażdżyca jak złoto! Ząbki lecą...
- Źródło: odcinek 2, cz. Wyniki badań
- Zobacz też: miażdżyca

Joanna: A czemu ty jesz, dziecko, kabanosa z czekoladą?

Zosia: Bo szklarz stłukł musztardę.

Joanna: No tak, tak… Aha… A co tutaj robił szklarz?

Zosia: Grał na skrzypcach. Mamo, zastanów się. Co tu mógł robić szklarz?

Joanna: Słuchaj, dziecko, gdzie jest tatuś, bo muszę z nim porozmawiać?

Zosia: Chyba że widzenie dostaniesz. Jest na policji.

Joanna: A co zrobił?

Zosia: Poczekaj… Co ten aspirant mówił? Za zakłócanie porządku i publiczne żyletanie się z policjantem.

Joanna: A dlaczego się tato żyletował z policjantem? Przecież mnie dwa dni nie było. A gdzie Ela? Gdzie Marcin?

Zosia: Na ostrym.

Joanna: Na czym ostrym?

Zosia: Dyżurze, siostro.

Joanna: Aha… A co się stało?

Zosia: Dał jej w dziób.

Joanna: Ot tak sobie?

Zosia: Nie, gaśnicą.

Joanna: Aha…

Zosia: Chcesz czekolady?

Jerzy: Coś zdechło...

Joanna: No. Skarpety... Marcina. Adidasy... Marcina. Oraz pizza... Marcina.

Tadeusz: Ja też mam cholesterol...

Jerzy: I co robisz?

Tadeusz: Unikam sportu, żeby zmniejszyć ryzyko zawału.

Jerzy: Mało się starałeś o robotę?

Tadeusz: Mało nie, ale mało skutecznie.