Wikicytaty

Józef Rybicki

Józef Roman Rybicki (pseud. Andrzej; 1901–1986) – polski filolog klasyczny, nauczyciel, żołnierz Armii Krajowej, powstaniec warszawski, dowódca Kedywu Okręgu Warszawa, członek WiN, więzień polityczny w latach 1945–1954, działacz środowisk abstynenckich, współzałożyciel Komitetu Obrony Robotników.

Józef Rybicki

O Józefie Rybickim

edytuj
  • Człowiek niesłychanie poczciwy i dobry. Nieustannie się martwił, że władza komuś z nas, młodych, zrobi krzywdę. Równocześnie miał niewzruszone zasady moralne. Na każdą niegodziwość reagował fizycznie – pąsowiał, kiedy tylko o niej usłyszał. Był niesłychanie głęboko wierzący i często nie odpowiadały mu np. poglądy Jacka Kuronia, ale szanował go jako dobrego człowieka – dobrego w najgłębszym, ewangelicznym sensie.
  • Jego obecność w naszym gronie przyjęliśmy z ogromną radością, gdyż na początku tej trudnej pracy, na którą niejednokrotnie patrzono nieufnie bądź bez zrozumienia, potrzebny nam był jego ogromny autorytet. Jego wielki osobisty autorytet, spowodowany całym jego życiem. Reprezentował on w Komitecie siebie samego, swoją wielką postać, wspaniałą osobowość, ale był również jakimś symbolem wielkiej legendy Armii Krajowej, niektórzy z nas byli tej armii żołnierzami, ale wielkim bohaterem tamtych czasów on był właśnie.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Józef_Rybicki&oldid=577448”