Ivo Andrić

Ivo Andrić (1892–1975) – jugosłowiański pisarz, noblista.

Ivo Andrić (1961)

Most na Drinie

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Most na Drinie.

• Coraz bardziej rzuca się w oczy, że zarobki i lżejsze życie, jakie one przynoszą, mają odwrotną stronę medalu, że zarówno pieniądz, jak i jego posiadacz są tylko uczestnikami jakiejś ogromnej, kapryśnej gry, której wszystkich prawideł nikt nie zna ani nie może przewidzieć wyników. Mimo woli wszyscy w tej grze bierzemy udział, jeden w mniejszej, inny w większej mierze, ale wszyscy ze stałym ryzykiem.

• Fundamenty świata oraz podstawy życia i stosunków międzyludzkich ustalone zostały po wieczne czasy. Nie oznacza to, że są one niezmienne, ale mierzone wiekiem ludzkiego życia wydają się wieczne: Stosunek ich trwania do wieku ludzkiego jest taki sam, jak stosunek niespokojnej, ruchliwej powierzchni wartkiej rzeki do jej stałego, trwałego dna, które ulega zmianom wolno i niepostrzeżenie.

• Języka nie trzeba wiecznie trzymać za zębami i że słowa niekoniecznie zawsze muszą pozostawać za myślą, jak to starsi utrzymywali i o czym byli przekonani.

• Na tym świecie nic nie jest wykluczone i wszelkie dziwy są możliwe. Oto jak człowiek może pilnie słuchać, nic z tego osobno nie rozumieć, wszystko zaś razem doskonale pojmować i właściwie oceniać!

• Nie ma władzy bez buntów i sprzysiężeń, podobnie jak nie ma skarbów bez trosk i strat.

• Skoro jakiś rząd odczuwa potrzebę zapewniania swym obywatelom za pośrednictwem plakatów pokoju i dobrobytu, wypada mieć się na baczności i spodziewać się czegoś wręcz przeciwnego.

• W swoim czasie ludzie budują, by w innych czasach inni burzyli.

• Żywot to dziw niepojęty, bo wciąż niszczeje i szczerbi się, a jednak trwa niezłomnie jak most na Drinie.

Inne

• Co nie boli, to nie życie, co nie przemija, to nie szczęście.
  • Zobacz też: życie, szczęście

• Czas nuży i męczy tylko tych, co żyją zajęci jedynie błahymi troskami.
  • Źródło: Leksykon złotych myśli, wybór Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
  • Zobacz też: czas

• Dzieci często bywają tak okrutne w słowach, jak dorośli jedynie w myślach pozwalają sobie na to.
  • Źródło: Myślę, więc jestem. Aforyzmy, maksymy, sentencje, oprac. Czesława i Joachim Glenskowie, Antyk, Kęty 1993, s. 20.
  • Zobacz też: dziecko

• Kto się boi nie wiedząc właściwie czego, podwójnie się boi.
  • Zobacz też: strach

• Mało ludzi zasługuje na to, aby ich słuchano uważnie, ale wszyscy zasługują na to, aby ich obserwowano ze współczuciem i wyrozumiałością.

• Na każdej książce stanowiącej prawdziwe dzieło sztuki, można by napisać: „wyjęte z życia mojego i waszego”.

• Nawet dla zmarłych litość jest ciężka i obraźliwa.
  • Źródło: Myślę, więc jestem. Aforyzmy, maksymy, sentencje, op. cit., s. 20.
  • Zobacz też: śmierć

• Nawet największe pustynie mają swoją wiosnę, choćby najkrótszą i niedostrzegalną.
  • Źródło: Myślę, więc jestem. Aforyzmy, maksymy, sentencje, op. cit., s. 20.
  • Zobacz też: pustynia, wiosna

• Piękno kosztuje, jest szalenie drogie, a złudne i zmienne. Nie ma większego marnotrawstwa ani też większej iluzji.
  • Źródło: Myślę, więc jestem. Aforyzmy, maksymy, sentencje, op. cit., s. 20.

• Piękno to złudzenie i pułapka na drodze człowieka, jedno z nie dających się objaśnić przekleństw jego istnienia.
  • Zobacz też: piękno, złudzenie

• Skąpstwo jest jedną z tych namiętności, które czasem pociągają za sobą brud fizyczny.
  • Zobacz też: skąpstwo

• Świat zwykł po niebiosa wychwalać ludzi przyzwoitych i hojnych li tylko dlatego, że na ich zgubie żeruje.
  • Źródło: Myślę, więc jestem. Aforyzmy, maksymy, sentencje, op. cit., s. 20.
  • Zobacz też: świat

• Wielka prawdziwa miłość ujawni swą pełną siłę tylko wtedy, jeżeli z dwojga kochanków, słabych ludzi, zdoła stworzyć istoty, które nie boją się ani zmian, ani nieszczęść, ani rozstań, ani chorób, ani życia, ani śmierci.