Gęśle
instrument smyczkowy
Gęśle – stary, prymitywny, ludowy instrument smyczkowy.
- Kie sie kopyrtne
Ty brodziaty świątku Jantoniego
Na gęślach zagros zbójnickiego
Cobyk w niebo skocył- Autor: Jan Fudala, W zielonej ubocy
- „Ku czemu się gra” – przerwał sobie nagle żongler w tym miejscu. I przykładał się wraz do gęśli.
Grał. Łagodność cisz niewieścich grał i krosienkowych rojeń moce, rzuconego w te cisze tonu długie przetrwanie, mleko marzeń, którymi karmią płody mężowe w żywocie swoim, śród łez u kądzieli… Łodzie bezsterne u brzegu grał i to trzepotanie się żaglów w huraganie rojeń, gdy się wszystkie mewy burz dalekich zlatują na żale, na biady, na lamenty…
Gądł tęsknice i tuhy niewieście, grał kobiet żądze strzeżone.
A gdy gęśle opadły, wystawioną przed się dłonią prosił żongler o baczenie na słowo:
„I mówi się dalej.”- Autor: Wacław Berent, Żywe kamienie, rozdział Udręczony tęsknotą poniechał pan Lancelot…, część pierwsza
- Skrzypku, by w tej pięknej rocie
Usłyszeć co o Dorocie,
Weźmi gęśle, jakoć miła,
A zagraj nie myśląc siła!- Autor: Jan Kochanowski, Pieśń świętojańska o Sobótce, Panna XI
