Czarownica – kobieta uprawiająca złe czary – czarną magię. W folklorze pojawiają się także dobre czarownice, które zajmują się białą magią.

  • czarownice mają oczy
    z cienkiego zielonego szkła
    czarownice mają włosy
    z gniazda złotego pająka
    nitkami gwiazd
    zwisające w noc
John William Waterhouse, Magiczny krąg
  • Czarownice to nie są osoby, które mają nadprzyrodzony dar i kontakt z mocami piekielnymi, one tylko wiedzą to, co powinni wiedzieć inni. Głupota ogółu robi z mądrych kobiet wiedźmy.
  • Każda babka mnie zachwyca, nawet gdy to czarownica.
  • Przyrzekam wam miłość dozgonną,
    siwe dzwonki szaleju, błędna belladonno,
    sowo, nowiu, ropucho, puchaczu i hieno,
    tytoniu bladolicy
    i bzów czarnych posępna zżółkła walansjeno.
  • Skończyły się polowania na czarownice; teraz czarownice polują na ludzi.
  • Większość książek o czarach podaje, że czarownice pracują nago. Zapewne dlatego, że autorami tych dzieł są mężczyźni.
  • Wszystkiego, co wiem, nauczyłem się od czarownic.
    • Autor: Paracelsus
    • Źródło: Anna Brzezińska, Córki Wawelu. Opowieść o jagiellońskich królewnach, Wyd. Literackie, Kraków 2017, s. 571.
  • Wśród Sumerów szeroko była rozpowszechniona wiara w istnienie czarnej magii. Na ośmiu tabliczkach klinowych zachowały się dokładne przepisy, jak walczyć z czarownicami. Jakże jednak mieć o to urazę do ludzi, którzy żyli przecież 5000 lat temu – skoro w 1484 roku papież Innocenty VII ogłosił bullę przeciwko tym, co zadają się z demonami, a średniowieczny „Młot na czarownice” aż do XVIII wieku był podręcznikiem torturowania ludzi podejrzanych o czary.
  • Zygmunt August bez cienia moralnej odrazy posyłał po zaklinaczki aż na Litwę, szukając u nich ratunku dla Barbary Radziwiłłówny. Kolejny raz zaufał czarownicom u schyłku życia, udręczony podagrą. Wówczas niejaka Korycka wraz ze swoją siostrzenicą Zuzanną Orłowską przygotowywały dla króla magiczne kąpiele lecznicze. Orłowska była tak młoda i ładna, że przy okazji została królewską kochanką, a porzucona przez monarchę, butnie wypominała mu zdradę. Jeśli wierzyć źródłom, żadna z nich nie zachowywała się jak zastraszona kobiecina, czująca na karku ciężki oddech inkwizycji – która zresztą w ogóle nie zajmowała się w naszej części Europy paleniem czarownic, ponieważ skutecznie wyręczały ją sądy świeckie.

Zobacz też:

Wikisłownik
Wikisłownik
Zobacz też hasło czarownicaWikisłowniku