Cyryl Jerozolimski

Cyryl Jerozolimski (ok. 315–386) – pisarz i teolog wczesnochrześcijański, jeden z ojców Kościoła, święty Kościołów chrześcijańskich.

Albowiem to, co dotyczy naszego Pana, Jezusa Chrystusa, jest zarazem Boskie i ludzkie. I tak, dwojakie jest Jego narodzenie: jedno z Boga, przed początkiem czasów; drugie z Dziewicy, gdy dopełniły się czasy. Dwojakie też i przyjście: pierwsze – ukryte, jak rosy na runo; drugie – jawne, to, które nastąpi.
- Źródło: Katecheza 15
- Zobacz też: Boże Narodzenie, Jezus Chrystus

Gdy Chrystus Pan sam oświadczył o chlebie: To jest ciało moje, któż by śmiał o tym wątpić? A gdy sam zapewnił: To jest krew moja, któż by śmiał nie dowierzać i mniemać, że wino nie jest jego krwią? Dawniej przemienił wodę w wino; mielibyśmy więc nie wierzyć, że wino w krew przemienił?
- Źródło: ks. Walenty Gadowski, Apologetyczny Katechizm Katolicki, Te Deum, Warszawa 2002, s. 435.
- Zobacz też: Eucharystia

Kiedy słońce ukaże się temu, który do tej pory pozostawał w ciemnościach, to otrzymuje światło dla swoich cielesnych oczu i wyraźnie widzi to, czego przedtem nie dostrzegał. Podobnie i ten, który został uznany godnym daru Ducha Świętego, zostaje oświecony na duszy i wyniesiony ponad to, co ludzkie, widzi to, co dotąd było mu nieznane.
- Źródło: Katecheza 16 o Duchu Świętym
- Zobacz też: Duch Święty

Kto chce mówić o istocie Boga, niech najpierw opisze granice świata.
- Zobacz też: Bóg

Oblubieniec bowiem wzywa wszystkich bez wyjątku, ponieważ jest hojny i wspaniałomyślny w swej łasce. Wszyscy gromadzimy się zwoływani donośnym głosem posłańców, następnie On sam rozpoznaje tych, którzy wchodzą na owe gody, które są figurą chrztu
- Źródło: Katecheza 3
- Zobacz też: chrzest

Pokusa podobna jest do głębokiej i trudnej do przejścia wody.
- Zobacz też: pokusa

„Wszystkim objawia się Duch dla wspólnego dobra”. Przybycie Jego jest łagodne i pełne dobroci; pełna słodyczy jest Jego wonność, a Jego jarzmo jest nader lekkie. Jego nadejście poprzedzają promienie światłości i wiedzy. Przybywa On jako braterski opiekun naszego wnętrza, by zbawiać, uzdrawiać, pouczać i upominać, wzmacniać i pocieszać, oświecać umysł, najpierw tego, kto Go przyjmuje, a poprzez niego oświecać także innych.
- Źródło: Katecheza 16 o Duchu Świętym

"Podstaw dłoń lewą pod prawą niby tron, gdyż masz przyjąć Króla. Do wklęsłej ręki przyjmij Ciało Chrystusa i powiedz: „Amen”. Uświęć też ostrożnie oczy swoje przez zetknięcie ich ze świętym Ciałem, bacząc, byś zeń nic nie uronił. To bowiem, co by spadło na ziemię, byłoby utratą jakby części twych członków. Bo czyż nie niósłbyś złotych ziarenek z największą uwagą, by ci żadne nie zginęło i byś nie poniósł szkody? Tym bardziej zatem winieneś uważać, żebyś nawet okruszyny nie zgubił z tego, co jest o wiele droższe od złota i innych szlachetnych kamieni."
- Źródło: "Katecheza 23 (mistagogiczna piąta) – Msza Święta (czytanie 1P 2,1nn)." apologetyka.katolik.net.pl.