Zenon Przesmycki
polski poeta i tłumacz, krytyk literacki i artystyczny okresu Młodej Polski
Zenon Przesmycki (pseud. Miriam, Jan Żagiel, 1861–1944) – polski poeta, tłumacz i krytyk literacki.
- (...) mając myśl daną i obraz przenośnie tłumaczący, notujemy, zaznaczamy tylko obraz, który już sam sugestywnie winien wywołać odpowiadającą mu myśl w mózgu czytelnika. Obraz taki zowiemy symbolem.(...) Sztuka wielka, sztuka istotna, sztuka nieśmiertelna była i jest zawsze symboliczna; ukrywa za zmysłowymi analogiami pierwiastki nieskończoności, odsłania bezgraniczne pozazmysłowe horyzonty.
Zenon Przesmycki
- W twych cudnych oczach tęskny smutek taki.
Czemu? – O, powiedz mi!
Jest mi, jak kiedy żurawiane szlaki
Widzę lecące – gdzieś – w mgły.
Ich krzyk ostatni przebrzmiał już śród cienia
Z ostatnim blaskiem zórz...
Czy tak odbiegły ciebie twe marzenia –
I w miłość nie wierzysz już?- Źródło: W twych cudnych oczach...
- Zobacz też: smutek
- W co wierzyć?...
W co wierzyć, gdy wszystko upada,
W co wierzyć dzisiaj, kiedy błoto tryska
Aż do słonecznych promieni ogniska,
Gdy zwątpień jadem zatruta biesiada?
W co wierzyć, kiedy światło nam nie błyska
Choć mgły już pierzchły? Nikt nie odpowiada.
Wątpić nam trzeba! Tłumy jęczą: biada!
Patrząc na złudzeń swych dawnych zwaliska.
Wszystko zbryzgane rozczarowań kałem!
Za dużo wiemy i za mało razem,
I każdy woła dziś w zwątpieniu stałem:
„Gdziem był przed wieki, tam do dziś zostałem,
Nędznym robakiem, nie Boga obrazem,
Daremną pogoń jest za ideałem!...”- Źródło: z tomu Z czary młodości (1893)
- Zobacz też: wiara