Wikicytaty

Wiesław Michnikowski

polski aktor

Wiesław Antoni Michnikowski (1922–2017) – polski aktor teatralny i filmowy, piosenkarz oraz artysta kabaretowy (Kabaret Starszych Panów, Dudek, Wagabunda).

  • Bardzo lubiłem występować w słuchowiskach dla dzieci. Kiedyś grałem Leśnego Ludka. Pewna starsza pani grała z kolei wiewiórkę, która mówiła: „Chodź do mnie, Leśny Ludku, moja dziupla jest obszerna, zmieścimy się w niej oboje”. W tym momencie włączył się Czechowicz: „Chyba nie odmówisz pani?”.
Wiesław Michnikowski
  • Chyba najbardziej śmieszą mnie politycy. Tylko że ich zachowanie jest żenujące, a żarty na ich temat mogą być tylko i wyłącznie niecenzuralne. Tak więc jest to bardzo smutny rodzaj rozrywki.
    • Źródło: Tani drań. Wiesław Michnikowski w rozmowie z Marcinem Michnikowskim, Warszawa 2014, s. 216–217.
  • Dla aktora skecz kabaretowy jest o wiele większym wyzwaniem. W teatrze są dekoracje, partnerzy, toczy się pewna akcja. A w kabarecie aktor ma do dyspozycji wyłącznie tekst i swoje umiejętności. I z miejsca pojawia się większa trema, bo widzowie skupiają swoją uwagę wyłącznie na nim.
    • Źródło: Tani drań. Wiesław Michnikowski w rozmowie z Marcinem Michnikowskim, Warszawa 2014, s. 206–207.
  • Estrada nie powinna być jedynym miejscem pracy aktora.
    • Źródło: Tani drań. Wiesław Michnikowski w rozmowie z Marcinem Michnikowskim, Warszawa 2014, s. 158.
  • [Irena Kwiatkowska] to była znakomita aktorka. Zawsze była perfekcyjnie przygotowana do roli. Na scenie potrafiła zmusić do uśmiechu każdego, ale na co dzień była niezwykle poważną osobą.
    • Źródło: Tani drań. Wiesław Michnikowski w rozmowie z Marcinem Michnikowskim, Warszawa 2014, s. 204.
  • Najważniejszą zaletą Kabaretu Starszych Panów były teksty pełne nie tylko poezji, ale także takiej ciepłej satyry.
    • Źródło: Tani drań. Wiesław Michnikowski w rozmowie z Marcinem Michnikowskim, Warszawa 2014, s. 173–174.
  • Prawdę mówiąc, to już tego nie pamiętam. Było to tak bardzo dawno temu. Ale jeśli byłem, to nie była to piękna młodość: wojna, okupacja, Powstanie… (…) Więc jak się tak zastanowić, to wychodzi na to, że młody nie byłem. Nawet kiedy byłem.
  • Uważam, że nie powinno się eksperymentować z tekstami napisanymi przez klasyków. Wprowadzanie zmian do ich tekstów jest, delikatnie mówiąc, nadużyciem, a raczej niedozwoloną ingerencją w tekst. Eksperyment jest ciekawą formą, ale powinno się wykorzystywać teksty autorów, którzy się na coś takiego zgadzają.
    • Źródło: Tani drań. Wiesław Michnikowski w rozmowie z Marcinem Michnikowskim, Warszawa 2014, s. 247.
  • W czasie wojny zostałem skierowany przez niemiecki urząd pracy do zakładów naprawczych Elektrycznej Kolejki Dojazdowej w Grodzisku Mazowieckim. Tam pewnego razu dostałem polecenie, żeby zreperować pantograf. I jak się tym zajmowałem, kopnął mnie prąd. Zleciałem z wagonika na ziemię. Musiałem upaść na głowę, bo po wojnie zostałem aktorem…
  • W Warszawie okupacyjnej krążył (…) żart, że idealiści uczą się polskiego, pesymiści niemieckiego, a realiści – rosyjskiego.
    • Źródło: Tani drań. Wiesław Michnikowski w rozmowie z Marcinem Michnikowskim, Warszawa 2014, s. 63.

Cytaty z piosenek wykonywanych przez W. Michnikowskiego

edytuj
  • Addio, pomidory! Addio, ulubione!
    Słoneczka zachodzące za mój zimowy stół!
  • My jesteśmy tanie dranie,
    Dranie tanie niesłychanie.
    Nie potrzeba mnożyć zdań,
    By wykazać, czym dla pań
    I dla panów tani drań!
  • Wesołe jest życie staruszka.

O Wiesławie Michnikowskim

edytuj

Zobacz też

edytuj
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Wiesław_Michnikowski&oldid=579681”