Afrodyta

bogini w mitologii greckiej
(Przekierowano z Wenus)

Afrodyta – grecka bogini piękna, kwiatów, miłości, pożądania i płodności. Jej rzymską odpowiedniczką była Wenus (Wenera).

  • Afrodyta jest nieskazitelnie piękna – bo bezmózga.
Afrodyta
  • Co by, ach! na to Afrodyte rzekła,
    Gdyby widziała was i wasze piekła!
    (…)
    Wprawdzie dziś ona, ta naga, ta grecka,
    Złej już opinii na świecie używa:
    Sentymentalność górą dziś niemiecka,
    Co się w mgłach kąpie i we mgłach rozpływa.
    I cała młodzież porządna, kupiecka,
    Przed jej posągiem oczy swe zakrywa
    I marzy, wsparta na łokciu w sklepiku,
    O idealnym bardzo kaftaniku.
  • Córko Jowisza lub morza! Cyprydo bóstwo Ponęty!
    Czemuż na Bogów i ludzi masz umysł tak srogo zawzięty,
    Iż urodziłaś Amorka! wszystkim na boleść konieczną.
  • pół setki bogów
    na obłoku
    klaskało w ręce
    gdy szła
    chwiejąc się w biodrach
  • Zdaje się, że od pewnego czasu Venus świeci prosto nad moją głową. To najpewniejsza przewodniczka nasza w młodości. Ale teraz patrząc na nią, mówię: „Nie pójdę za tobą. Chciałbym bardzo, ale się boję.” (…) Venus ciągle nade mną. Kusząca, łaskawa i wiem, że niebezpieczna.
  • Złocisty to był dzień. Błękitne zadumanie
    objęło cały świat. Na modrym oceanie
    słoneczny zasnął blask. Na ziemi i na niebie
    cisza zdawała się wsłuchiwać sama w siebie.

Zobacz też: