Władysław Raczkiewicz

polski polityk, ostatni prezydent II RP (1939–1947)

Władysław Raczkiewicz (1885-1947) – polski działacz polityczny, społeczny i wojskowy, uczestnik I wojny światowej i wojny z bolszewikami, minister spraw wewnętrznych w czterech rządach II RP, marszałek Senatu III kadencji, Prezydent RP na uchodźstwie (1939–1947).

  • Doczekanie i urzeczywistnienie ideałów niepodległości napawa dumą, ale i obarcza wielką odpowiedzialnością. Na nas spada odpowiedzialny obowiązek dalszej naprawy i dalszego udoskonalenia podstaw i form naszego życia wewnętrznego.
Władysław Raczkiewicz
  • W blasku zgliszcz heroicznego miasta, każdy kto chce patrzeć, dojrzeć musi tę wielką prawdę: nie ma ceny, której nie bylibyśmy gotowi zapłacić za wolność i niepodległość.
  • Wielka ofiara Stolicy nie może pójść na marne. (…) Warszawa padła, ale niezmordowana walka narodu polskiego toczy się dalej. Trwać ona będzie aż do chwili, gdy te cele, które przyświecały nam w dniu 1 września 1939 roku i które przyjął cały cywilizowany świat – zostaną w pełni osiągnięte. Bolesny upadek Warszawy jest jednocześnie najlepszym świadectwem najwyższych wartości moralnych narodu z kategorii tych, które tworzą historię.

O Władysławie Raczkiewiczu edytuj

  • Objęcie przezeń urzędu prezydenta Rzeczypospolitej stanowiło widomy wyraz ciągłości naszych władz państwowych (...). Odtworzenie naczelnych władz Rzeczypospolitej zamykało niebezpieczny dla interesów państwa stan prowizorium. Władze wracały na tory legalizmu konstytucyjnego.
  • Oświadczenie to umożliwiało trudną współpracę liberalnych piłsudczyków z dotychczasową opozycją - tzw. Frontem Morges. Dzięki tej umowie antydemokratyczne przepisy konstytucji kwietniowej zostały stępione, a działalność rządu RP we Francji i Wielkiej Brytanii oraz Polskiego Państwa Podziemnego uwiarygodniona wśród demokratycznych zachodnich sojuszników Rzeczypospolitej.
  • Został on wysunięty na to stanowisko z uwagi na jego popularność wśród Polonii. Sądzono, że będzie w stanie pozyskać Polonię amerykańską i kanadyjską do wsparcia armii polskiej oraz rządu polskiego, który się tworzył w Paryżu.