Tales z Miletu

Tales z Miletu (ok. 635–543 p.n.e.) – grecki filozof, matematyk, astronom, inżynier, polityk, podróżnik i kupiec, zaliczany do siedmiu mędrców starożytnej Grecji.

• Cnota zbawia tego, który jej nie unika.
  • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.

Tales z Miletu

• Człowieka ocenia się wedle pieniędzy: nikt, kto biedny, nie cieszy się szacunkiem.

• Dla cierpiącego fizycznie potrzebny jest lekarz, dla cierpiącego psychicznie – przyjaciel.

• Dlaczego nie mam dzieci? Z miłości do dzieci!

• Dobroć jest jak rosa, która poi spragnionych.

• Dusza człowieka jest odzwierciedleniem nieskażonej, czystej wody.

• Gadulstwo nigdy nie zwiastuje rozumnej myśli.
  • Źródło: Diogenes Laertios, Żywoty i poglądy słynnych filozofów, wyd. PWN, Warszawa 1982, s. 27.

• Jak ty rodzicom, tak dzieci tobie.
  • Zobacz też: rodzice

• Kropla drąży skałę.
  • Zobacz też: kropla

• Księżyc pożycza światło od słońca.

• Lekarstwem dla chorej duszy jest dobre słowo.

• Ludzi jest wielu, mędrców mało.

• Nadzieją w ostatniej godzinie jest dla człowieka myśl, że więcej nie będzie musiał się narodzić.

• Najdziwniejszą rzeczą, jaką w życiu widziałem, był stary tyran.

• Najsilniejszą rzeczą jest konieczność, wszystkim bowiem rządzi.

• Najtrudniej poznać samego siebie.

• Największą mądrością jest czas, wszystko ujawni.
  • Zobacz też: mądrość, czas

• Niczym się nie różni śmierć od życia.
  • Zobacz też: życie, śmierć

• Nie jest możliwe – wyrwać się z życia w spokoju ducha.

• Nie mów nikomu, co się dzieje w domu.

• Nie warto patrzeć na wieki przyszłe.

• Niejeden władca, kiedy zamknie oczy, widzi jedynie ciemność swojej własnej duszy.

• Nieszczęśliwy człowiek ratuje się nadzieją.

• Nieszczęśliwy ten, kto poniechał nadziei.

• Nikt nie powie, że był zawsze szczęśliwy, a cóż dopiero mówić, że kiedyś będzie.

• Noc jest przedsionkiem dnia.

• Piękno natury koi moją zmysłowość.

• Początkiem wszechrzeczy jest woda.

• Szczęśliwi bywają pyszni, a biedni dążą do jeszcze większego upokorzenia siebie samych.

• Śmierć rozprostowuje swoje kości przez całe nasze życie.

• Świat jest światłem dla oka i muzyką dla ucha.

• To, co jest piękne, jest dobre, to co jest dobre, będzie piękne.

• Woda posiada w sobie pierwiastek boski.

• Wszystko można osiągnąć wytrwałością duszy.

• Wszystko pełne jest bogów.
  • Źródło: Jostein Gaarder, Świat Zofii. Cudowna podróż w głąb historii filozofii, Warszawa 1995, tłum. Iwona Zimnicka, s. 46.

• Żadne drzewo nie rośnie bez korzeni, podobnie i ludzie więdną bez rozsądku.

• Życie jest jak woda, która wysycha na słońcu – płynie szybko, a słońcem jest rozkosz, która życie wysusza.