Wikicytaty

Sukarno

1. prezydent Indonezji (w latach 1945-1967)

Ahmed Sukarno (także Bung Karno, 1901–1970) – indonezyjski polityk, pierwszy prezydent niepodległej Indonezji w latach 1945–1967, autorytarny przywódca.

  • Możemy żywić pełne zaufanie do zdolności Moskwy i Waszyngtonu osiągnięcia dalszych porozumień i dalszego zbliżenia. Jestem przekonany, że będą one nadal pokojowo współistnieć… Nie sądzę, aby potrzebowały one nas w obecnej koniunkturze. My natomiast winniśmy zwrócić uwagę na bardziej palące i skomplikowane sprawy. Oto wyłania się przed nami poważny problem pokojowego współistnienia między starymi siłami dominacji a nowymi rozwijającymi się państwami… Jak może jakiekolwiek państwo współistnieć w pokoju, kiedy jest otoczone bazami wojskowymi i kiedy wykorzystuje się warunki ekonomiczne dla interwencji w jego wewnętrzne sprawy? (…) Czy pokojowe współistnienie może odnosić się do takich rejonów jak Kambodża, Cypr czy Wietnam? (…) przecież pokojowe współistnienie może być realizowane tylko w konkretnej sytuacji równowagi siły (…) Do pokojowego współistnienia między nami a krajami imperialistycznymi może dojść tylko wówczas, jeśli my będziemy dysponować równą im siłą. Tę zaś równą siłę możemy uzyskać tylko w wyniku naszej solidarności.
    • Opis: z przemówienia wygłoszonego na konferencji państw niezaangażowanych w Kairze w 1964.
    • Źródło: Edmund Osmańczyk, Ciekawa historia ONZ, wyd. Iskry, Warszawa 1965, s. 470.
Ahmed Sukarno

O Sukarno

edytuj
  • Mawiał, że jesteśmy ulepieni z tej samej gliny. Uwielbiał mnie. A ja uwielbiałem jego. Był wyjątkowym człowiekiem, mimo swoich słabości, na przykład wulgarności wobec kobiet. Nie jest konieczne ani godne nieustanne pokazywanie swojej męskości, ale on tego nie rozumiał. Zresztą nie rozumiał też ekonomii.
  • Spójrzmy na prezydenta Indonezji, Sukarno, autorytarnego władcę i wyznawcę „sterowanej demokracji”. Podobnie jak wielu antykolonialnych przywódców Sukarno spędził w młodości wiele lat w więzieniu, nie mając żadnej możliwości zaspokojenia swych erotycznych pragnień. Gdy doszedł do władzy, popuścił sobie cugli. Mając już dobrze po sześćdziesiątce, zdobył sławę niedościgłego kobieciarza. Pilnie nadrabiał stracony czas. Amerykańskie czasopisma bezustannie zarzucały mu „pogoń za spódniczkami” i nazywały „lubieżnikiem”. Gazety francuskie nadały mu miano le grand seducteur [wielki uwodziciel], a brytyjscy dziennikarze utrzymywali, że poza ósemką legalnego potomstwa spłodził co najmniej setkę bękartów.
  • Sukarno… nie zrobił na mnie wrażenia.
    • Autor: Makarios III
    • Opis: w wywiadzie udzielonym Orianie Fallaci w listopadzie 1974 w Nowym Jorku.
    • Źródło: Oriana Fallaci, Wywiad z historią, op. cit., s. 657.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Sukarno&oldid=578218”