Pyton

Pyton (gr. Pýtho̱n) – w mitologii greckiej smok lub wielki wąż, dziecko Gai, strzegący wyroczni Temidy w Delfach.

• Apollo ostrym grotem naciąga cięciwę,
  Który wprzód ciskał tylko na łanie pierzchliwe;
  Tysiąc strzał w smoka wraził, wypróżnił kołczany,
  Nim go zgromił, nim czarną krew wysączył z rany.
  Lękając się, by sława tak wielkiego dzieła
  W przepaściach zapomnienia kiedyś nie zginęła,
  Na cześć swoją stanowi Pytyjskie igrzysko,
  Od zgromionego smoka biorące nazwisko.
  • Autor: Owidiusz, Przemiany, przeł. Bruno Kiciński, Warszawa 1933, s. 55.

Apollo i Pyton, obraz Rubensa (1638)

• Apollon natomiast, kiedy od Pana, syna Zeusa i Thymbris, nauczył się sztuki wieszczenia, przybył do Delf, gdzie przepowiedni udzielała wtedy Themida. A gdy Python, wąż strzegący wyroczni, nie pozwolił mu zbliżyć się do szczeliny w skale, zabił go i objął wyrocznię w posiadanie.
  • Autor: Apollodor z Aten, Biblioteka opowieści mitycznych (Bibliothéke), przeł. Tomasz Mojsik, Wrocław 2018, s. 110.

• Ona [Gaja] przez zbytnią płodność, ukrytą w jej łonie,
  Wbrew woli ciebie rodzi, olbrzymi Pytonie,
  Wielki smoku, nieznany przed wieki dawnemi
  Postrachu nowych ludów i ciężarze ziemi.
  • Autor: Owidiusz, Przemiany, przeł. Bruno Kiciński, Warszawa 1933, s. 54–55.