Przeboje i podboje

Przeboje i podboje (ang. High Fidelity) – brytyjsko-amerykański film z 2000 roku w reżyserii Stephena Frearsa, będący adaptacją powieści Nicka Hornby’ego pod tytułem Wierność w stereo.

Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!

Wypowiedzi postaci

Co było pierwsze? Muzyka czy nieszczęście? Ludzie martwią się dziećmi bawiącymi się bronią, oglądającymi brutalne teledyski, martwią się, że jakaś kultura przemocy je skusi, a nikt nie przejmuje się dzieciakami słuchającymi tysięcy, dosłownie tysięcy piosenek o złamanych sercach, odrzuceniu, bólu, nieszczęściu i stracie. Czy słucham, popu, bo jestem nieszczęśliwy? Czy jestem nieszczęśliwy, bo słucham popu?
- What came first, the music or the misery? People worry about kids playing with guns, or watching violent videos, that some sort of culture of violence will take them over. Nobody worries about kids listening to thousands, literally thousands of songs about heartbreak, rejection, pain, misery and loss. Did I listen to pop music because I was miserable? Or was I miserable because I listened to pop music? (ang.)
- Postać: Rob

Nie spotkałem nikogo tak obiecującego jak Laura, od kiedy zostałem DJ-em, a spotykanie obiecujących kobiet jest właśnie powodem, dla którego zostaje się DJ-em.

Zachowujecie się jak niedoceniani nauczyciele, więc sracie na ludzi, którzy wiedzą mniej od was.
- Zobacz też: nauczyciel

Żadna kobieta w historii nie miała lepszego seksu niż twój z Ianem… w mojej wyobraźni.

– Mogę się mylić.

– Nie możesz. Mylisz się.

Dick: Widzę, że porządkujesz płyty. A więc jak to będzie, chronologicznie?

Nie.

Dick: Nie alfabetycznie?

Nie.

Dick: To jak?

Autobiograficznie.

Dick: Nie pierdol.

– It guess it looks as if you’re reorganizing your records. What is this though? Chronological?

– No…

– Not alphabetical…

– Nope.

– What?

– Autobiographical.

– No fuckin’ way. (ang.)

Nick Hornby, D.V. DeVincentis, Steve Pink, John Cusack, Scott Rosenberg