Proza

mowa niewierszowana, przeciwieństwo wiersza; niewierszowana literatura narracyjno-fabularna

Prozamowa niewierszowana, przeciwieństwo wiersza, jak również niewierszowana literatura narracyjno-fabularna, synonim beletrystyki.

  • Do prozy dochodzi po pewnych doświadczeniach życiowych, po pewnym bagażu, który się ze sobą niesie, którego trzeba się dorobić. Natomiast poezja jest zapisem pewnych emocji, stanów młodzieńczego ducha. Bardzo chciałem pisać prozę już w wieku dwudziestu lat, ale nie potrafiłem. Nie miałem tematu. Młodzi ludzie zazwyczaj piszą na jeden temat – miłości. Dopiero później, gdy patrzy się na świat z pewnego dystansu, a miłość przestaje być jedyną siłą napędową, można dojść do prozy.
  • Dobra proza musi mieć w sobie tę odrobinę reportażowej doraźności, musi wyrastać z wnerwienia na cały świat dookoła, musi też komuś dopiec, wywoływać ferment, zmuszać do reakcji, do myślenia, prowokować dyskusję, nie pozostawiać czytelnika obojętnym.(...) Życie to nie telenowela.

Zobacz też: