Pierre Bourdieu

Pierre Bourdieu (1930–2002) – francuski filozof i socjolog.

Fotografia w znacznej mierze istnieje i trwa wyłącznie dzięki roli, którą spełnia w rodzinie, czyli umiejętności wzmocnienia integracji danej rodziny poprzez potwierdzenie jej poczucia tożsamości i jedności.
- Źródło: Un art moyen, essai sur les usages sociaux de la photographie, Éd. de Minuit, Paryż, 1965
- Zobacz też: fotografia

Imperializm rozumu neoliberalnego znajduje swe spełnienie intelektualne w dwóch nowych przykładowych postaciach wytwórcy kultury. Najpierw ekspert, który przygotowywuje, w cieniu kulis ministerstw lub przedsiębiorstw, tudzież w sekrecie think tanks, dokumenty o wysokiej zawartości terminów technicznych, pogrążone, na tyle, na ile to jest możliwe, w języku ekonomii i matematyki. Następnie doradca księcia do spraw komunikacji, który, opuściwszy świat uniwersytetów, proponuje swe usługi sferze dominującej, a jego zadaniem jest nadanie formy akademickiej projektom politycznym nowej arystokracji Państwa i przedsiębiorstwa.
- Źródło: La nouvelle vulgate planétaire [1], Le Monde Diplomatique, maj 2000, s. 7 (wraz z Loïciem Wacquant)

Każde działanie pedagogiczne stanowi obiektywnie symboliczną przemoc jako narzucenie przez arbitralną władzę arbitralności kulturowej.
- Źródło: Reprodukcja. Elementy teorii systemu nauczania, tłum. E. Neyman, PWN, Warszawa 2006.
- Zobacz też: przemoc, władza

Świat społeczny jest miejscem ciągłych walk o prawomocne znaczenia.
- Źródło: Zaproszenie do socjologii refleksyjnej, tłum. Anna Sawisz, Warszawa 2001, s. 51 (wraz z Loïciem Wacquant)

Telewizja jest uniwersum, w którym odnosimy wrażenie, że aktorzy społeczni, zachowując wszelkie pozory wrażliwości, wolności, autonomii, a czasem nawet niesamowitości, są tylko kukiełkami w rękach konieczności, którą trzeba opisać, struktury, którą trzeba odkryć i ujawnić.
- Źródło: O telewizji. Panowanie dziennikarstwa, tłum. K. Sztandar-Sztanderska, A. Ziółkowska, PWN, Warszawa 2009.
- Zobacz też: telewizja