Nicolás Gómez Dávila
(Przekierowano z Mikołaj Gomez Davilla)
Nicolás Gómez Dávila (1913–1994) – kolumbijski pisarz, filozof i myśliciel.
- Aby skłonić nas do ich przyjęcia, głupie idee przytaczają jako dowód olbrzymią publiczność, która je wyznaje.
- Aktualność jest określeniem tego, co najmniej istotne.
- Artysta, który nie posiada wystarczającej oryginalności, aby stworzyć swój niepowtarzalny świat, przyłącza się do awangardy.
- Zobacz też: artysta
- Bóg nie jest ani przedmiotem mojego rozumu, ani przedmiotem mojej wrażliwości, lecz przedmiotem mojego bytu. Bóg istnieje dla mnie w tym samym akcie, w którym ja istnieję
- By uczynić z ludzi niewolników, należy im wmówić, że wszystkie problemy, to problemy społeczne.
- Być reakcjonistą to zrozumieć, iż prawdy nie wolno wyrzec się tylko z tego powodu, że nie ma ona możliwości zatriumfować.
- Źródło: Następne scholia do tekstu, przeł. K. Urbanek, Warszawa 2006, s. 122.
- Bzdury rozprzestrzeniają się z prędkością światła.
- Cywilizacje są letnim brzęczeniem owadów między dwoma zimami.
- Człowiek jest dziś wolny jak zbłąkany wędrowiec na pustyni.
- Domieszka kilku kropel chrześcijaństwa do lewicowych poglądów zamienia głupca w głupca doskonałego.
- Drugi Sobór Watykański bardziej niż zgromadzeniem biskupów był tajną konferencją biznesmenów poirytowanych tym, że stracili klientów.
- Zobacz też: Sobór Watykański II
- Duszy plebejskiej stale towarzyszy uczucie, że ręka, która ochrania może ją udusić.
- Gdy tyranem jest anonimowa ustawa, człowiek nowoczesny czuje się wolny.
- Głupie idee posiadają twardość granitu.
- Historia świata nie jest historią postępu wolności, lecz historią jej niezliczonych poronień.
- Idea polityczna, która nie prowadzi do katastrofy nigdy nie jest popularna.
- Jest oczywiste, że historia Kościoła ma rozdziały ciemne i głupie, jednak mężny katolicyzm nie powinien za nie pokutować wielbiąc nowoczesny świat.
- Źródło: Na straconym posterunku, przeł. T. Gabiś, Bielsko-Biała 2004, s. 60.
- Jest rzeczą niemożliwą, aby doprowadzić do całkowitego zdziczenia lud, który nie posiada podstawowego wykształcenia.
- Jeśli jednostka obrabuje inną jednostkę, to nazywa się to „rabunkiem”. Jeśli czyni to grupa – „sprawiedliwością społeczną”.
- Jeśli spośród opinii panujących w danej epoce wykluczymy opinie inteligentne, to pozostanie „opinia publiczna”.
- Jeśli zapominamy, że być wolnym to poszukać sobie pana, któremu powinniśmy służyć, wówczas wolność nie jest niczym innym jak tylko absolutną szansą, że rozkazywać nam będzie pan najbardziej nikczemny.
- Katolicyzm jest moją ojczyzną.
- Kiedy reakcjonista mówi o „nieuchronnej restauracji”, to nie należy zapominać, że reakcjonista liczy w tysiącleciach.
- Konserwatyzm nie powinien być partią, lecz normalną postawą każdego przyzwoitego człowieka.
- El conservatismo no debe ser partido sino actitud normal de todo hombre decente. (hiszp.)
- Źródło: Scholia do tekstu implicite
- Koszty postępu można obliczać w głupcach.
- Kościół umiera. Musimy być sami z Bogiem. Modlitwa jest jedynym inteligentnym czynem.
- Kto nie odwraca się plecami do współczesnego świata, ten okrywa się hańbą.
- Kto się publicznie spowiada, nie chce rozgrzeszenia, ale aprobaty.
- Kto twierdzi o sobie, że szanuje wszystkie idee, ten ogłasza gotowość zdrady swoich przekonań.
- Lektura wyłącznie współczesnych autorów wysusza mózg.
- Lewica jest najzdolniejszym menedżerem kloaki.
- Lewica określa jako prawicę tych ludzi, którzy zwyczajnie znajdują na prawo od niej. Reakcjonista nie znajduje się na prawo od lewicy, ale naprzeciwko niej.
- Ludzie o wiele częściej waliliby się młotkiem w palec, gdyby ból występował dopiero po roku.
- Moje przekonania są przekonaniami starej kobiety, która w kącie kościoła mamrocze swoje pacierze.
- Nadchodzą znowu epoki, w których przeżyje tylko to, co umie pełzać.
- Najkrótszą i najdokładniejszą definicję prawdziwej cywilizacji napotkałem u Trevelyana: A leisured class with large and learned libraries in their country seats (klasa próżniacza z jej wielkimi i uczonymi bibliotekami w wiejskich domach).
- Namaszczenie „z Bożej łaski” ograniczało władzę monarchy; „przedstawiciel ludu” jest reprezentantem absolutnego absolutyzmu.
- Nasza cywilizacja jest barokowym pałacem, do którego wtargnęła kudłata zgraja.
- Nie ma owacji bez klakierów.
- Nie należę do świata, który przemija. Przedłużam i przekazuję prawdę, która nie umiera.
- Nikogo nie interesuje nigdy to, co mówi reakcjonista. Ani wtedy, kiedy to mówi, bo wówczas wydaje się to absurdalne – ani po kilku latach, bo wówczas wydaje się to oczywiste.
- Ponieważ odbierający idee intelektualny aparat naszych współczesnych nastawiony jest wyłącznie na tę częstotliwość, która autoryzowana została przez nowoczesne dogmaty, to przebiegłe demokracje zrozumiały, jak dalece zbędna jest cenzura.
- Postępowca nikt nie potrafi uzdrowić. Nawet powtarzająca się panika, w jaką wprawia go postęp.
- Prawda nie ma udziału w klęskach jej obrońców.
- Przemoc nie jest konieczna, by zniszczyć cywilizację. Każda cywilizacja ginie z powodu obojętności wobec unikalnych wartości jakie ją stworzyły.
- Przyglądając się dzisiejszemu Kościołowi (kler-liturgia-teologia) tradycyjny katolik najpierw się oburza, potem trwoży, a w końcu wybucha śmiechem.
- Publiczność aprobuje jakąś ideę dopiero wówczas, gdy ludzie inteligentni zaczynają się od niej odwracać. Do motłochu dociera jedynie światło wygasłych gwiazd.
- Reakcjonistą jest każdy, kto nie jest gotów płacić każdej ceny za swoje zwycięstwo.
- Relatywista rzadko relatywizuje sam siebie.
- Rozdział Kościoła od państwa może wyjść na dobre Kościołowi, jest jednak zgubny dla państwa, gdyż wydaje je na łup czystego makiawelizmu.
- Również problemy dzielą się na klasy społeczne. Są problemy arystokratyczne, problemy plebejskie i niezliczone problemy klasy średniej.
- Są całe epoki, w których uznanie przynosi wstyd.
- Sprawowanie władzy jest tylko wówczas niewinne, gdy jest ona bezwarunkowa. Czyste są tylko te ręce, które dziedziczą.
- Zobacz też: władza
- Tolerować nie znaczy zapomnieć, że to, co tolerujemy, na nic więcej nie zasługuje.
- „Totalitaryzm” jest empiryczną realnością „woli powszechnej”.
- Trzy fałszywe kroki Kościoła to: arystotelizm, jezuityzm, komisja biblijna.
- Tylko niewiele dyskusji jest czymś więcej niż debatami między trywialnością i głupotą.
- Tylko zwykłe dotrzymuje obietnic niezwykłego.
- Tytaniczne rewolty przeciw Bogu kończą się cotygodniowymi wizytami w burdelu za rogiem.
- Ujednolicenie dogmatów, złagodzenie nauki moralnej, uproszczenie rytuału nie przyciąga niewierzących, lecz zbliża do nich.
- Umysły, które przyjmują wszystkie myśli są nie tyle gościnne, co sprostytuowane.
- Uzasadniona duma idzie w parze z głęboką pokorą.
- Walkę przeciwko światu musisz prowadzić w samotności. Gdzie dwóch, tam zdrada!
- Wiadomości są ersatzem prawd.
- Współczesne narody nie są ludami, lecz zwycięskimi oddziałami plebsu.
- Współczesny Kościół traktuje wiernych jak wyborców. Entuzjazm wielkich mas przedkłada nad indywidualne nawrócenia.
- Współczesny świat znajduje się w stanie tak daleko posuniętego rozkładu, iż nie powinniśmy się obawiać, że się nie zawali.
- Wolność jest marzeniem niewolników. Człowiek wolny wie, że potrzebuje kryjówki, ochrony i pomocy.
- Wszystkie typowe wyrażenia nowoczesnej epoki są zakamuflowanymi bluźnierstwami.
- Wyzwolić człowieka to od kilku stuleci ułatwić mu plebejski sposób bycia.
- Względność gustów to wymówka, wymyślona przez epoki o zepsutym smaku.
- Jeśli w pojęciu ojczyzny nie ma miejsca na świątynie i groby, jeśli staje się ona sumą interesów, wówczas patriotyzm jest hańbą.
- Ojczyzna jest – pozostawiając na boku nacjonalistyczną gadaninę – tylko tą przestrzenią, którą człowiek ogarnia wzrokiem, kiedy wejdzie na wzgórze.
- Przestało być dla mnie ważne, gdzie mieszkam od chwili, gdy ujrzałem, jak umierają wielkie domy i jak rozlegle, samotne pola mojego dzieciństwa pokryły się ludzkimi i przemysłowymi odpadkami.
- Aby rozpętać szatańską pychę demokraty wystarczy przez nieuwagę nadepnąć mu na odcisk.
- Błądzić jest rzeczą ludzką, kłamać demokratyczną.
- Dawna historia jest zwierciadłem występków demokracji, historia nowoczesna – jej zbrodni.
- Demokracja jest antropoteistyczną religią. Jej zasadą jest opcja o charakterze religijnym; akt, w którym człowiek uznaje człowieka za Boga. Jej doktryną jest teologia boskiego człowieka, jej polityką urzeczywistnienie tej zasady w działaniu, w instytucjach, w dziełach (…). Boskość, jaką demokracja nadaje człowiekowi nie jest ani figurą retoryczną, ani poetyckim obrazem, ani wreszcie niewinną hiperbolą, lecz ścisłą definicją teologiczną.
- Demokracja nie powierza władzy temu, kto nie składa jej hołdu ofiarowując jej swoje sumienie i smak.
- Demokrację można by uznać za niewinny żart, gdyby nie była maską bluźnierstwa.
- Demokrata drętwieje z przerażenia, gdy dowiaduje się o niezwykłej koalicji, która mu zagraża; gdy odkrywa, że klasyczność Sofoklesa sprzymierzyła się z romantyzmem Kierkegaarda, aby go potępić; gdy widzi, iż przy tym przedsięwzięciu biskupia pompa Bousseta paktuje z dionizyjskim ateizmem Nietzschego.
- Demokrata pragnie w skrytości ducha służyć tylko temu, kto nie zasługuje na to, aby rozkazywać. Jakież inne kryterium selekcji wyjaśnić może pomyłki powszechnego prawa wyborczego?
- Demokratyczne instytucje otwierają obywatelowi drogę wyłącznie do paplania politycznych frazesów.
- Demokratyczne wybory rozstrzygają o tym, kto będzie uciskany w majestacie prawa.
- Zobacz też: wybory
- Demokratyczny smok zdechnie wówczas, gdy zamiast odrąbywać mu po kolei jego niezliczone macki przewiercimy mu jego móżdżek.
- Do słabości demokracji musimy zaliczyć to, że jest rzeczą niemożliwą, aby ważne stanowisko osiągnął w niej ktoś, kto o nie wcale nie zabiegał.
- Im większy jakiś demokratyczny kraj, tym gorsi muszą być rządzący: wybierani są przez większą ilość ludzi.
- Intelektualna wulgarność przyciąga wyborców jak muchy.
- Liberalna demokracja to reżim, w którym demokracja poniża wolność zanim ją zdławi.
- Miejski asfalt rodzi jedynie demokratów, biurokratów i dziwki.
- El asfalto urbano sólo produce demócratas, burócratas y putas. (hiszp.)
- Źródło: Nowe scholia do tekstu implicite. Tom II
- Od skłonności do demokracji, z którą rodzi się każdy człowiek, wybawić go może jedynie chrzest inteligencji.
- Piana z pysków jest smarem demokratycznych społeczeństw.
- Po cichu i ukradkiem potomność przenosi nazwiska demokratycznych przywódców z politycznych rozpraw do podręczników psychiatrii.
- Politycy są w demokracji kondensatorami głupoty.
- Polityk demokratyczny zawsze się sprzedaje. Bogatym za gotówkę. Biednym na raty.
- Powszechne prawo wyborcze jest dziś mniej absurdalne niż było wczoraj: nie dlatego, żeby większości były lepiej wykształcone, ale dlatego, że gorzej wykształcone są mniejszości.
- Rewolucje przerażają, ale kampanie wyborcze wzbudzają obrzydzenie.
- Słowo „demokracja” określa nie tyle fakt polityczny co metafizyczną perwersję.
- To, czego żaden pochlebca nie waży się powiedzieć swemu despocie, to demokrata mówi ludowi.
- Totalna rebelia wzbiera w nas przeciwko ostatecznemu buntowi. Całkowite odrzucenie demokratycznej doktryny jest ostatnim i skromnym refugium dla ludzkiej wolności. W naszych czasach rebelia jest albo reakcyjna, albo jest obłudną i tanią farsą.
- W demokracji „człowiek zasad” kosztuje tylko nieco więcej.
- Według demokraty mieć rację to ryczeć w najsilniejszym chórze.
- W rękach demokraty wolność nie jest niczym innym, jak tylko łomem służącym do wyłamania ostatniego już zamka.
- Życie jest warsztatem hierarchii. Tylko śmierć jest demokratą.
O Nicolásie Gómezie Dávili
edytuj- Gdybym nie był komunistą, myślałbym jak Gómez Dávila.
- Autor: Gabriel García Márquez
- Źródło: Krzysztof Urbanek, Ex occidente lux II, [w:] Nicolás Gómez Dávila, Następne scholia do tekstu implicite, wyd. Furta Sacra, Warszawa 2008, s. 14.