Michał Seweryński

polski działacz państwowy, prawnik

Michał Seweryński (ur. 1939) – polski prawnik i polityk, minister edukacji i nauki, minister nauki i szkolnictwa wyższego, wicemarszałek Senatu RP.

  • Minister Beck w 1939 r. odrzucił propozycję aliansu i powiedział, że Polacy wyżej cenią sobie honor. (...) Gdybyśmy przyłączyli się do silniejszych, czyli do Niemiec, to wzięlibyśmy udział w haniebnej wyprawie „Drang nach Osten”. Bylibyśmy wtedy współodpowiedzialni za wszystkie zbrodnie niemieckie. Myśmy odrzucili kolaborację. Polski naród wybrał walkę. Zdecydował się na walkę podziemną i stworzył największą armię podziemną tamtego czasu w Europie. Zapłacił za to wielką ceną. Nie jest tak, że nie cenimy sobie integracji europejskiej, ale nie możemy bezwarunkowo przyjmować racji, które narzuca nam polityka brukselska, tylko dlatego że tam są silniejsi, że jest ich wielu i że są bogatsi, a my jesteśmy biedni i dobijamy się do ich poziomu dobrobytu.
  • Mnie pociąga polityka jako "roztropna troska o dobro wspólne". Jestem w polityce z przekonania, że tę ideę należy i można realizować przez osobiste zaangażowanie. Nie wystarczy tylko nauczać i pisać, jak życie wspólnoty narodowej ma wyglądać.
  • W gruncie rzeczy wszystkie rodzaje mojego działania są blisko siebie, a zainteresowania dość jednorodne. Bo to jest sfera prawa, polityki i zagadnień społecznych. To, co robię na uczelni, zajmując się prawem pracy i ubezpieczeń społecznych, ma przełożenie na ogólniejsze kwestie życia społecznego. Angażuję się w sprawy publiczne także z przekonań religijnych, gdyż uważam, że polityka powinna być oparta na chrześcijańskim fundamencie aksjologicznym.
  • Wzywamy zatem opozycję oraz sędziów Trybunału Konstytucyjnego, Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego do zaakceptowania wyroku wyborców i zaniechania ataków na własne państwo, zwłaszcza wykorzystywania do tego celu instytucji i osób z Unii Europejskiej, do powstrzymania się od awantur przypominających samowolę i rokosz nieodpowiedzialnych a sprzedajnych pseudo-autorytetów z ostatnich lat I Rzeczpospolitej, lat zakończonych nieszczęściem Targowicy.