Margaret Thatcher

premier Wielkiej Brytanii

Margaret Hilda Thatcher (1925–2013) – premier Wielkiej Brytanii w latach 1979–1990, należąca do Partii Konserwatywnej, prawnik.

  • Albo staniemy na zasadach, albo nie staniemy w ogóle.
    • Źródło: „Metro”, 9 kwietnia 2013, ISSN 16428684, s. 2.
Margaret Thatcher (1975)
  • Atmosferę w rodzinie wciąż jeszcze tworzy matka. To ona jest w domu menedżerem.
  • Być potężnym – to tak samo jak być damą. Jeśli musisz zapewniać, że nią jesteś – to nie jesteś.
  • Ci, którzy rządzą w tej chwili będą mieli opory przed podjęciem właściwej akcji w warunkach kryzysowych, gdyż w przyszłości mogą być postawieni przed sądem innego państwa, aby za swoje decyzje odpowiedzieć. Ponadto – jak na ironię – jest niezwykle mało prawdopodobne, żeby ci, którzy w swoich krajach rzeczywiście sprawują rządy absolutne, zrzekli się ich w obecnej sytuacji, a to z obawy, że będą musieli dokonać żywota w hiszpańskim więzieniu.
    • Opis: uzasadniając swoje stanowisko w kwestii osądzenia Augusto Pinocheta.
    • Autor: Michael White, Pinochet arrest damages Britain, sais Thatcher, „Guardian”, 7 lipca 1999, cyt. za: Shelley Klein, Najgroźniejsi dyktatorzy w historii, tłum. Jolanta Sawicka, wyd. Muza, Warszawa 2008, ISBN 9788374953238, s. 142.
  • Dziewięćdziesiąt procent naszych zmartwień dotyczy spraw, które nigdy się nie zdarzą.
  • Gdyby moi przeciwnicy zobaczyli, że przechodzę suchą stopą po Tamizie, powiedzieliby, że nie umiem pływać.
    • If my critics saw me walking over the Thames, they would say it was because I couldn’t swim. (ang.)
    • Źródło: Gyles Brandreth, Messing about in quotes, Oxford University Press, 2018.
  • Jako dziesiąty mówca i pierwsza kobieta chcę powiedzieć, że kogut może sobie piać, ale to kura zniesie jajko.
    • Źródło: Paul Johnson, Bohaterowie, tłum. Anna i Jacek Maziarscy, wyd. Świat Książki, Warszawa 2009, s. 298
  • Jestem wyjątkowo cierpliwa, pod jednym wszelako warunkiem, że w końcu wyjdzie na moje.
    • I am extraordinarily patient, provided I get my own way in the end. (ang.)
    • Źródło: „Observer”, 4 lipca 1989
  • Jeśli chcesz, by coś zostało powiedziane – powierz to mężczyźnie. Jeśli chcesz by zostało zrobione – powierz to kobiecie.
  • Nieszczęścia własne nie uprawniają nas do unieszczęśliwiania innych.
  • Nie chcemy takiego społeczeństwa, w którym państwo odpowiada za wszystko, a nikt nie odpowiada za państwo.
  • Nie idź za tłumem, bo nigdzie nie dojdziesz.
  • Nie ma czegoś takiego jak publiczne pieniądze. Jeśli rząd mówi, że komuś coś da, to znaczy, że zabierze tobie, bo rząd nie ma żadnych własnych pieniędzy.
    • Źródło: „Metro”, 9 kwietnia 2013, ISSN 16428684, s. 2.
  • Nie ma czegoś takiego jak społeczeństwo. Są tylko pojedynczy mężczyźni, kobiety i rodziny.
  • Och, chyba mogłabym wpadać do nich co jakiś czas, żeby go wyręczyć. Tylko czy to by mu pomogło?
    • Opis: dowiedziawszy się, że pewien irlandzki premier musiał sam robić pranie, gdyż jego sparaliżowana żona nie chciała zatrudnić służącej.
    • Źródło: Paul Johnson, Bohaterowie, op. cit., s. 302.
  • Jadąc tutaj mijałam lokalne kino i okazało się, że jednak spodziewacie się mnie, bo na billboardzie przeczytałam Mumia powraca.
  • Podobanie się wszystkim nie jest zajęciem dla polityków.
  • Powołanie do życia Unii Europejskiej było największą głupotą naszych czasów.
    • Źródło: Statecraft, 2000
  • To nie jest czas dla trzęsących się!
    • This is no time to go wobbly! (ang.)
    • Opis: w rozmowie telefonicznej z Georgem H.W. Bushem w sprawie interwencji zbrojnej w Kuwejcie.
  • UE jest skazana na niepowodzenie, gdyż jest czymś szalonym, utopijnym projektem, pomnikiem pychy lewicowych intelektualistów.
  • Uwielbiam mieć władzę.
  • W polityce jeśli chcesz, żeby coś było powiedziane, poproś mężczyznę, jeśli chcesz, żeby coś było zrobione, poproś kobietę.
  • Zwyczajowo mówi się, że to niewyobrażalne, aby Wielka Brytania wystąpiła z Unii Europejskiej. Ale unikanie tego typu rozważań to nędzna namiastka własnych sądów.
    • Źródło: Statecraft: Strategies for Changing World, 2002
    • Zobacz też: Unia Europejska
Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!
  • Pan się myli, ja nigdy tego zawodu nie uprawiałam.
    • Opis: gdy jeden z posłów opozycji w Izbie Gmin krzyknął do pani premier: „Ty kurwo!”.

O Margaret Thatcher

edytuj
  • 22 grudnia 1986, kiedy dowiedziałem się, że jestem seropozytywny, wyznaczyłem sobie cel: wyjawię moją tajemnicę i przeżyję rządy Margaret Thatcher. Udało mi się. Teraz patrzę ku millennium i ku światu, w którym wszyscy będziemy równi.
  • „Czy on jest jednym z nas?” – oto symptomatyczne pytanie epoki Margaret Thatcher. Stawiała je sama pani premier, a określało ono sprawdzian, któremu musieli się poddać politycy i inni urzędnicy publiczni, starający się o jej poparcie. Wyraża to, jak pani Thatcher pojmowała swoją misję. Zamierzała mianowicie zgromadzić wokół siebie ludzi myślących podobnie, którzy podjęliby się zmienić oblicze Partii Konserwatywnej i rozpoczęliby odbudowę Wielkiej Brytanii.
    • Autor: Hugo Young, The Iron Lady: A Biography of Margaret Thatcher
    • Źródło: Deborah G. Felder, 100 kobiet, które miały największy wpływ na dzieje ludzkości, tłum. Maciej Świerkocki, wyd. Świat Książki, Warszawa 1998, ISBN 8371296665, s. 216.
  • Margaret Thatcher udowodniła, że droga do sukcesu kobiety nie wiąże się z zaciskaniem pięści, ze stękaniem ofiary czy nawet z akcją afirmatywną. To taka sama droga jak dla mężczyzn: ciężka praca, wytrwałość i trzymanie się zdrowych konserwatywnych zasad.
  • W ciągu dekady jej rządów – które poza walką z górnikami, oznaczały generalną dezindustrializację – zwalniani masowo uciekali na rentę, toteż liczba Brytów niezdolnych do pracy z powodu choroby wzrosła z 770 tysięcy do 1,6 miliona. I to mimo, iż w szczycie rządów Thatcher bezrobocie wynosiło 12 procent – ponad dwa razy więcej, niż kiedy obejmowała władzę. W dniach po śmierci „Żelaznej Damy” najpopularniejszą piosenką w brytyjskim internecie była „Ding-dong, the witch is dead” („Dzyń dzyń, wiedźma nie żyje”). Inaczej mówiąc pytanie o to, czy jakiś polityk będzie dla Polski „prawdziwą Thatcher” to trochę jakby zapytać, czy daje nadzieję na bycie prawdziwą epidemią syfilisu.
  • W Stanach Zjednoczonych urzędy regulacyjne nie sprostały wyzwaniu, bo były niedofinansowane, trudno było im przyciągnąć zdolny personel i bez przerwy musiały walczyć z oporem polityków. Do tego stanu doprowadzono, gdy obowiązywała doktryna Reagana i Thatcher, która zakładała, że rynek jest skutecznym substytutem kosztownego rządu. Kryzys udowodnił co innego.
    • Autor: Francis Fukuyama, Nie stać nas na kapitalizm, „Foreign Affairs”, za: „Forum”, 26 kwietnia 2011.
Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!