Lew, czarownica i stara szafa

Lew, czarownica i stara szafa – powieść C.S. Lewisa. Pierwszy tom cyklu Opowieści z Narnii; tłum. Andrzej Polkowski.

• – A więc on jest groźny? – zapytała Łucja.
  – Groźny? – powtórzył pan Bóbr. – Nie słyszałaś, co powiedziała moja żona? Oczywiście, że jest groźny. Ale jest dobry. Powiedziałem wam, że on jest Królem.
  • Opis: dyskusja na temat lwa Aslana.
  • Źródło: rozdział 8, Co wydarzyło się po obiedzie

• – Ale co to wszystko znaczy? – spytała Zuzanna, kiedy już ochłonęły trochę z wrażenia.
  – To znaczy – odpowiedział Aslan – że chociaż Czarownica zna Wielkie Czary, są czary jeszcze większe, o których nie wie. Jej wiedza sięga tylko początków czasu. Gdyby jednak potrafiła sięgnąć nieco dalej, w bezruch i ciemność sprzed początków czasu, poznałaby inne zaklęcie. Dowiedziałaby się, że kiedy dobrowolna ofiara, która nie dopuściła się żadnej zdrady, zostanie zabita w miejsce zdrajcy, Stół rozłamie się i sama Śmierć będzie musiała cofnąć swe wyroki.
  • Zobacz też: czas, czary, przepowiednie
  • Źródło: rozdział 15, Największe czary sprzed początków czasu

• Było raz czworo dzieci: Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja. Opowiem wam o tym, co im się przydarzyło. Podczas wojny wysłano je z Londynu na wieś, aby były bezpieczne w okresie bombowych nalotów na miasto.
  • Źródło: rozdział 1, Łucja zagląda do szafy

• Kiedy już zostanę królem Narnii, pierwszą rzeczą, jaką zrobię, będą porządne drogi.
  • Opis: Edmund, który zmierza do zamku czarownicy Jadis, aby zdradzić jej położenie reszty swego rodzeństwa. Czarownica w zamian obiecała chłopcu, że uczyni go w przyszłości królem Narnii.
  • Źródło: rozdział 9, W Domu Czarownicy

• Kiedy po blisko dziesięciu minutach doszła do światła, przekonała się, że to świeci latarnia na słupie. A kiedy tak stała i patrzyła na nią, rozmyślając, skąd się wzięła latarnia w środku lasu i co robić dalej, usłyszała odgłos zbliżających się kroków. Wkrótce potem bardzo dziwna postać z parasolem wynurzyła się spomiędzy drzew i weszła w krąg światła rzucany przez latarnię.
  • Postać: Łucja w Narnii
  • Źródło: rozdział 1, Łucja Zagląda do szafy
  • Zobacz też: latarnia

• Kto raz został królem w Narnii, na zawsze nim pozostanie.
  • Źródło: rozdział 17, Polowanie na Białego Jelenia

• – Mówią, że Aslan jest w drodze… a może już wylądował.
  I wówczas zdarzyło się coś bardzo dziwnego. Żadne z dzieci nie wiedziało o Aslanie więcej niż wy, ale gdy tylko bóbr wypowiedział te słowa, każde z nich poczuło się zupełnie inaczej. Być może zdarzyło się wam kiedyś we śnie, że ktoś powiedział coś, czego nie rozumieliście, ale co zdawało się mieć jakieś niezwykłe znaczenie: albo przerażające – i wtedy cały sen zamieniał się w koszmar, albo tak cudowne, że trudno wyrazić je słowami – i wtedy sen stawał się czymś tak wspaniałym, że zapamiętaliście go na całe życie i zawsze odtąd pragniecie, aby przyśnił się wam raz jeszcze. Coś podobnego poczuły dzieci po wypowiedzeniu przez bobra tego dziwnego zdania. Na dźwięk imienia „Aslan” każdemu z dzieci coś drgnęło w sercu. Edmund odczuł falę tajemniczego lęku. Piotr stał się nagle wyjątkowo dzielny i żądny przygód. Zuzanna poczuła się tak, jakby ją ogarnął jakiś cudowny zapach albo jakaś zachwycająca, słodka melodia. A uczucie, które przeniknęło Łucję, przypominało nastrój, w jakim ktoś budzi się rano i zdaje sobie sprawę, że jest pierwszy dzień wakacji albo początek lata.
  • Opis: Pan Bóbr, wyjaśnia dzieciom, które przedostały się przez zaczarowaną szafę do Narnii, że Aslan jest blisko. Fragment przedstawia uczucie, jakie budzi w każdym z dzieci, dźwięk jego imienia.
  • Źródło: rozdział 6, Dzień u bobrów
  • Zobacz też: bóbr

• – Powstań, Piotrze, Pogromco Wilka. A odtąd – cokolwiek się stanie – nigdy nie zapominaj o wytarciu swego miecza.
  • Źródło: rozdział 12, Pierwsza walka Piotra
  • Zobacz też: miecz