Lądowanie w Garwolinie

Lądowanie w Garwolinie – humorystyczna powieść Joanny Chmielewskiej z 1995 roku. Cytaty za wyd. Kobra, Warszawa 2003.

Wypowiedzi postaci

Helikopter przyklęknie? Co ty uważasz, że to jest wytresowany wielbłąd?
- Postać: satyryk
- Źródło: s. 84
- Zobacz też: helikopter, wielbłąd

Mówi się na ogół gębą do przodu.
- Postać: sekretarz redakcji
- Źródło: s. 64
- Zobacz też: twarz

Wiecie, że to świetna dziewczyna, nie zadaje głupich pytań i w ogóle zgodna…
- Postać: fotoreporter
- Opis: o sekretarce.
- Źródło: s. 53

– A jeśli jest to społeczeństwo agresywne…?
– Pocałuj mnie w społeczeństwo agresywne! Imperialiści może jeszcze do tego, co? Murzynów męczą…!!!
- Źródło: s. 22

– Chciałeś przecież żywego białka – zauważył spod okna fotoreporter.
– Ale nie tu, tylko w kosmosie! – sprostował z gniewem sekretarz redakcji. – Poza tym ono nie jest żywe, tylko surowe! Wytrzyj to, do cholery! Ja się brzydzę!
- Opis: o stłuczonym jajku po dyskusji o istnieniu/nieistnieniu żywego białka w kosmosie.
- Źródło: s. 9

– Ciotka w piwnicy nie bywa. Wyschła dokładnie, lekka…
– Rozumiem, że dynia, nie ciotka? – upewnił się doradca do spraw technicznych.
- Źródło: s. 88

– Człowiek zaczął chodzić na nogach, żeby mieć wolne ręce – przypomniał fotoreporter. – One zapewne do czegoś były potrzebne. Musiałaby ta plazma wykształcić jakieś chwytaki, może macki…
– W takim razie już dawno temu wylądowali i wysiedli – zauważył satyryk. – Plączą się po rozmaitych oceanach, głównie południowych. Lżymy ich mianem ośmiornic. Rezultaty ich pracy myślowej są raczej niezauważalne.
– Bo widocznie ta plazma jest po prostu głupia…
- Źródło: s. 16, 17

– Podobno jeszcze nie było wypadku, żeby kto wysiadał [z UFO] – przerwał w zadumie fotoreporter.
– A znasz wypadki, żeby wylądowało? – zainteresował się gwałtownie satyryk.
- Źródło: s. 15

– Rozpisać ankietę…? – spytał z wahaniem doradca do spraw technicznych.
– Chyba że na przebitce – zaprotestował satyryk. – Zastąpi papier toaletowy. (…) w ankiecie większość zełga, każdy napisze, jak by chciał zareagować, a nie jak rzeczywiście zareaguje, nikt się nie przyzna, że zwyczajnie ucieknie. Te rzeczy trzeba sprawdzać doświadczalnie!
- Źródło: s. 20

– Wracając do żywego białka… – powiedział doradca do spraw technicznych. – Cholera, rozmazało mi się na rękawie… To w innych układach słonecznych nie wiadomo dokładnie, co się dzieje, i istnieje możliwość, że gdzieś tam plącze się taka sama planeta jak nasza. I na niej podobne istoty…
– Też tłuką surowe jajka o maszyny do pisania? – spytał zgryźliwie sekretarz redakcji.
– Na pewno – odparł stanowczo satyryk. – Niech cię pocieszy, że, być może, gdzieś w kosmosie siedzi taki sam facet jak ty i rozmazuje sobie takie gluty po klawiaturze…
- Źródło: s. 10

Aktualnym życiowym celem sekretarki było poślubienie fotoreportera. Jako kobieta całkowicie dorosła zdawała sobie sprawę, iż fakt zawarcia związku małżeńskiego o niczym właściwie nie świadczy i wcale nie załatwia całej reszty życia, w tym roku jednakże kończyła trzydzieści lat. Postanowiła, z chwilą przekroczenia tego progu, zmienić stan cywilny i w ankietach personalnych móc pisać raczej „rozwiedziona” niż „panna”. Własne nazwisko przestało się jej podobać, zdecydowała się je zmienić, w dodatku weszła właśnie w posiadanie dwupokojowego mieszkania spółdzielczego i oba te elementy razem sprawiły, że ślub z fotoreporterem stał się wydarzeniem w jej życiu niezbędnym.
- Źródło: s. 37, 38
- Zobacz też: małżeństwo

Doradca do spraw technicznych podsuwał myśl o nakarmieniu ich jakimś specyfikiem, powodującym chwilową amnezję, specyfik, nader prosty, dostępny był w każdym sklepie i stał na półkach w przezroczystych butelkach, objętości najczęściej pół litra, obie te propozycje jednakże upadły, napotkawszy różne przeszkody. Poprzestano zatem na odebraniu od pracowników fizycznych uroczystej przysięgi dochowania sekretu.
- Źródło: s. 76
- Zobacz też: wódka

(…) posiadał byłą niańkę, obecnie sprzątaczkę, która przez całe życie szła za nim krok w krok, utrzymując w nieskalanym porządku wszystkie noszone przez niego koszule. Zapewne także i gacie, ale tego sekretarka jeszcze osobiście nie stwierdziła. Już sama sprzątaczka stanowiła dostateczny argument, przemawiający za poślubieniem obsługiwanego przez nią osobnika.
- Źródło: s. 38

Sekretarka dowiedziała się zatem, że jej ukochany posiada nie tylko babcie, ale także ciocie, nader liczne, wszystkie sparaliżowane, wszystkie opętane manią robienia na drutach, na domiar złego roztargnione w niewiarygodnym stopniu, gubiące ustawicznie rozmaite rzeczy, w szczególności właśnie te druty, co gorsza, wszystkie obdarowane niedawno gigantyczną ilością jednakowej wełny przez wujka z Australii i żeby nie było zawiści, trzeba im dać jednakowe druty…
W trakcie gadania przyszło mu na myśl, że mógł się posłużyć zwyczajnym domem starców, któremu załatwia prezenty z ramienia jakiejkolwiek instytucji charytatywnej, upłynniającej remanenty finansowe z zeszłego roku, zająknął się nawet, ale już było za późno. Babcie i ciocie opanowały świat.
- Źródło: s. 42, 43