Języki indoeuropejskie

Języki indoeuropejskie – jedna z głównych rodzin językowych świata, największa pod względem liczby mówiących.

• Język sanskrycki, nieważne jak jest stary, ma cudowną strukturę. Doskonalszą niż greka, bogatszą niż łacina oraz bardziej wyrafinowaną niż oba te języki, a mimo to połączony z nimi silniejszymi więzami, zarówno w rdzeniach czasowników, jak i w formach gramatycznych, niż mogłoby to być spowodowane przypadkiem. W rzeczy samej tak silnymi, że żaden filolog nie mógłby studiować ich wszystkich trzech bez przekonania, że wyrosły z jakiegoś wspólnego źródła, które, prawdopodobnie, już nie istnieje: istnieje również podobna przesłanka, choć nie tak bardzo oczywista, aby zakładać, że zarówno gocki, jak i celtycki, choć zmieszane z innym językiem, miały takie samo pochodzenie jak sanskryt. Również staroperski mógłby być dołączony do tej samej rodziny (...)
  • The Sanskrit language, whatever be its antiquity, is of a wonderful structure; more perfect than the Greek, more copious than the Latin, and more exquisitely refined than either, yet bearing to both of them a stronger affinity, both in the roots of verbs and in the forms of grammar, than could possibly have been produced by accident; so strong indeed, that no philologer could examine them all three, without believing them to have sprung from some common source, which, perhaps, no longer exists: there is similar reason, though no quite so forcible, for supposing that both the Gothic and the Celtic, though blended with a different idiom, had the same origin with the Sanskrit; and the old Persian might be added to the same family (...) (ang.)
  • Autor: William Jones, The Third Anniversary Discourse, 1786, za: Robert Beekes, Comparative Indo-European Linguistics. An introduction, 2011, s. 13-14
  • Zobacz też: język praindoeuropejski, sanskryt, łacina
• Od dawna zdawano sobie sprawę z tego, że używane w Europie i południowo-zachodniej Azji języki są do siebie podobne. Dopiero jednak W. Jones w 1786 r. stwierdził, że podobieństwo między udostępnionym od niedawna nauce europejskiej sanskrytem a niektórymi językami Europy jest tak wielkie, że języki te muszą pochodzić ze wspólnego źródła.
  • Autor: Leszek Bednarczuk, Języki indoeuropejskie, tom 1, 1986, s. 19
  • Zobacz też: język
• Indoeuropejska jest najlepiej zbadaną rodziną językową na świecie. Przez większość z ostatnich 200 lat badacze pracowali nad indoeuropejską filologią porównawczą więcej, niż nad wszystkimi pozostałymi obszarami językoznawstwa razem wziętych. Wiemy o historii i związkach języków indoeuropejskich więcej, niż o innych grupach języków. W przypadku niektórych gałęzi indoeuropejskich – greckiej, sanskrytu i indyjskiej, łaciny i romańskiej, germańskiej, celtyckiej – mamy szczęście dysponować źródłami pisanymi rozciągającymi się na dwa lub więcej tysiącleci, a także znakomitymi zasobami naukowymi takimi jak gramatyki, słowniki i publikacje teskstowe, które przewyższają te dostępne dla prawie wszystkich języków nieindoeuropejskich.
  • Indo-European (IE) is the best-studied language family in the world. For much of the past 200 years more scholars have worked on the comparative philology of IE than on all the other areas of linguistics put together. We know more about the history and relationships of the IE languages than about any other group of languages. For some branches of IE – Greek, Sanskrit and Indic, Latin and Romance, Germanic, Celtic – we are fortunate to have records extending over two or more millennia, and excellent scholarly resources such as grammars, dictionaries and text editions that surpass those available for nearly all non-IE languages. (ang.)
  • Autor: James Clackson, Indo-European Linguistics. An Introduction, 2007, s. 1
  • Zobacz też: językoznawstwo