Józef Flawiusz

historyk żydowski

Józef Flawiusz (łac. Iosephus Flavius, właśc. Josef ben Matatia; 37–po 94) – żydowski historyk pochodzący z rodu kapłańskiego.

  • Pierwsze słowo poucza nas, że Bóg jest jeden i że tylko Jemu należy oddawać cześć. Drugie zabrania nam czynić wizerunków jakichkolwiek żywych stworzeń dla oddawania im czci. Trzecie nakazuje, byśmy nigdy nie przysięgali na Boga w błahej sprawie, czwarte – byśmy święcili każdy siódmy dzień powstrzymując się od wszelkiej pracy, piąte – byśmy szanowali rodziców, szóste zabrania nam morderstwa, siódme – cudzołóstwa, ósme – kradzieży, dziewiąte – dawania fałszywego świadectwa, a dziesiąte nakazuje, byśmy nie pożądali żadnej rzeczy, która należy do innego człowieka.
    • Źródło: Dawne dzieje Izraela, tłum. Zygmunt Kubiak, Jan Radożycki, Oficyna Wydawnicza „Rytm”, Warszawa 2001, ISBN 8388794469.
Józef Flawiusz
  • Na wstydliwym miejscy utworzył się ropiejący wrzód i lęgły się tam robaki.
    • Opis: o ciężkim schorzeniu genitaliów króla Heroda
    • Źródło: Simon Sebag Montefiore, Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa, tłum. Jerzy Korpanty, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, ISBN 9788324715480, s. 27.
  • To, że dał się uwikłać niewieście, trzeba przypisać słabości natury człowieczej ulegającej grzechom, ale należy dawać świadectwo wspaniałemu męstwu, jakie okazał we wszystkich innych swoich czynach.
    • Źródło: Dawne dzieje Izraela, cyt. za: Paul Johnson, Bohaterowie, wyd. Świat Książki, Warszawa 2009, s. 288–289, tłum. Anna i Jacek Maziarscy, s. 37.
    • Opis: o Samsonie.
  • W moim jednak wypadku przodkowie byli nie tylko kapłanami, ale jeszcze należeli do pierwszej z dwudziestu czterech klas – co samo w sobie już jest niemałym wyróżnieniem, i do najznakomitszego z tworzących ją rodów. Ze strony matki łączą mnie nawet więzy krwi z domem królewskim, gdyż potomkowie Asamonajosa, z którymi jest ona spokrewniona, byli przez bardzo długi czas arcykapłanami i królami naszego narodu. A oto mój rodowód. Moim praprzodkiem był Szymon o przydomku Jąkała. Urodził się w czasie, kiedy godność arcykapłańską piastował syn arcykapłana Szymona, Hirkan, który pierwszy spośród mężów sprawujących ten urząd nosił takie imię. Szymon Jąkała miał dziewięcioro dzieci, a jednym z nich był Mattias, zwany synem Efajosa. Ten zaś poślubił córkę arcykapłana Jonatesa, który pierwszy z potomków Asamonajosa dostąpił godności arcykapłańskiej, i był bratem Szymona, który również piastował to stanowisko. Owemu Mattiasowi urodził się w pierwszym roku rządów Hirkana syn Mattias, przezwany Garbusem, temu znów w dziewiątym roku władztwa Aleksandry – Józef, a Józefowi w dziesiątym roku sprawowania władzy przez Archelaosa – Mattias, który został moim ojcem w pierwszym roku panowania cezara Gajusza. Ja natomiast mam trzech synów: najstarszy Hirkan przyszedł na świat w czwartym, Justus w siódmym i Agryppa w dziewiątym roku rządów cezara Wespazjana.
    • Źródło: Przeciw Apionowi. Autobiografia, Oficyna Wydawnicza „Rytm”, Warszawa 2010
  • W tym czasie stał się przyczyną zaburzeń niejaki Jezus, człowiek mądry (…). Piłat skazał go na śmierć krzyżową.

O Józefie Flawiuszu

edytuj
  • Grecki Liwiusz.
    • Autor: Hieronim ze Strydonu (św. Hieronim), Listy do Eustochium: listy 22 (Ad Eustochium – De virginitate servanda), 31, 108 (Ad Eustochium – Epitaphium Sanctae Paulae), Bazyli Degórski (przekł., wstęp i oprac.), „Tyniec” Wydawnictwo Benedyktynów, seria Źródła Monastyczne. Starożytność 23, Kraków 2004, ISBN 8373540865, s. 325.
  • Józef Flawiusz to postać fascynująca i zarazem enigmatyczna, właściwie jedna z najbardziej niezwykłych osobistości starożytnego świata. Jego psychika była tak zawiła i znaczona paradoksalnymi sprzecznościami, że do dnia dzisiejszego nikt właściwie nie zdołał jej rozszyfrować do końca, a opinie wydawane o nim przez kolejne pokolenia historyków wahają się od najwyższych pochwał aż do pomawiania go o najszpetniejsze bezeceństwa.