Wikicytaty

Herod Wielki

król Judei

Herod (73?-4 p.n.e.) – król Judei, Galilei i Batanei od 37 do śmierci.

Herod Wielki

O Herodzie Wielkim

edytuj
  • Budownictwo było największą pasją Heroda. Architektura, jaką po sobie pozostawił, nie ma sobie równych w Palestynie. Budował bajeczne pałace. Stawiał całe miasta. Założył Cezareę, która była mniejszą kopię Aleksandrii. Zbudował ją, prawdę mówiąc, dla siebie. W Jerozolimie wśród Żydów nie czuł się dobrze, chętnie więc uciekał do tego swojego nadmorskiego okna na świat.
    • Autor: profesor Jolanta Młynarczyk
    • Źródło: Marcin Jamkowski, Herodów dwóch (wywiad z profesor Jolantą Młynarczyk), „Newsweek”, 52/2014-1/2015, 22 grudnia 2014–4 stycznia 2015, s. 24.
  • Krwawe rządy Heroda przyniosły jednak niespodziewane owoce. Jego panowanie podtrzymało i zintensyfikowało rzymską okupację Judei. Pośrednio przyczyniło się to do powstania atmosfery desperacji i sprzeciwu, która pozwoliła na rozkwit chrześcijaństwa. To między innymi z powodu Heroda Żydzi tak bardzo wyczekiwali przyjścia Mesjasza.
  • Lepiej być wieprzem Heroda niż jego synem.
    • Autor: Oktawian August
    • Źródło: Makrobiusz, Saturnalia, ks. II, rozdz. 4, 11; Polski przekład jest luźnym tłumaczeniem zaczerpniętym z Jerzy Łanowski, Antologia anegdoty antycznej: teraz powtórnie wydane historyjki budujące i niebudujące z autorów greckich i rzymskich, Ossolineum 1970, s. 180
  • Na wstydliwym miejscu utworzył się ropiejący wrzód i lęgły się tam robaki.
  • Jego 32-letnie rządy charakteryzowały się zarówno wspaniałymi dokonaniami, jak i strasznymi zbrodniami. Herod był zdolnym, dynamicznym i inteligentnym monarchą, który starał się łączyć ze sobą elementy kultury żydowskiej i hellenistycznej. Odbudował Świątynię Jerozolimską i inne budowle w Jerozolimie, zakładał liczne nowe miasta i wznosił imponujące twierdze. Udało mu się w sercu wschodniej części imperium rzymskiego zbudować duże, bogate i silne królestwo mające wyjątkowy status pośród innych państw regionu. Jednak żądza władzy, kobiet i sławy uczyniły zeń spragnionego krwi złoczyńcę, jakim przedstawiają go chrześcijańskie ewangelie, oraz despotę, jak pisze o nim Józef Flawiusz w Wojnie żydowskiej. Nawet jeśli Herod w rzeczywistości nie zlecił „rzezi niewiniątek”, jak utrzymują ewangelie, to jednak faktem jest, że kazał zabić trzech swoich synów, a także swoją żonę oraz wielu swoich przeciwników i rywali.
    • Autor: Simon Sebag Montefiore, Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa, tłum. Jerzy Korpanty, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, ISBN 9788324715480, s. 25.
  • Nigdy nie słyszałem, żeby ta choroba miała nazwę, była to po prostu choroba Heroda, ani też, żeby ktokolwiek inny był na nią kiedykolwiek chory; jej symptomami był wilczy głód, po którym następowały wymioty, gnijący żołądek, trupi oddech, robaki rozmnażające się w miejscach wstydliwych i permanentna wodnista wydzielina z jelit. Choroba powodowała ból nie do zniesienia i rozpalała do szaleństwa i tak już dziką naturę.
    • Źródło: Robert Graves, Klaudiusz i Messalina, cyt. za: Shelley Klein, Najgroźniejsi dyktatorzy w historii, tłum. Jolanta Sawicka, wyd. Muza, Warszawa 2008, ISBN 9788374953238, s. 23–24.
  • Rządy Heroda, który był faktycznym władcą Judei i wielu okolicznych ziem, począwszy od roku 37 p.n.e. aż do swojej śmierci na cztery lata przed nastaniem ery chrześcijańskiej, to epizod w historii żydowskiej, z którym ani żydowscy, ani chrześcijańscy historycy nie mogą sobie poradzić. Herod był jednocześnie Żydem i anty-Żydem; obrońcą i dobroczyńcą cywilizacji grecko-rzymskiej, a zarazem wschodnim barbarzyńcą zdolnym do niewypowiedzianego okrucieństwa.
    • Źródło: Paul Johnson, Historia Żydów, cyt. za: Shelley Klein, Najgroźniejsi dyktatorzy w historii, op. cit., s. 13.
  • W swoich czasach za bohatera uchodził niewątpliwie Herod. W każdym razie w oczach tysięcy Żydów, i nie tylko Żydów, korzystających z jego szczodrości. Był najbogatszym człowiekiem w całym Imperium Rzymskim i chyba największym filantropem w jego historii. Budował porty, targowiska, stadiony, teatry, latarnie morskie, drogi i ogrody, za co wdzięczna ludność nadała mu przydomek „Wielki”. Rzeź niewiniątek przesłoniła jednak to wszystko, a gdy opinię publiczną zaczęli urabiać chrześcijanie Heroda okrzyknięto potworem.
    • Autor: Paul Johnson, Bohaterowie, tłum. Anna i Jacek Maziarscy, wyd. Świat Książki, Warszawa 2009, s. 13–14.
  • Wtedy Herod widząc, że go Mędrcy zawiedli, wpadł w straszny gniew. Posłał [oprawców] do Betlejem i całej okolicy i kazał pozabijać wszystkich chłopców w wieku do lat dwóch, stosownie do czasu, o którym się dowiedział od Mędrców.
    • Źródło: Biblia Tysiąclecia, Nowy Testament, Ewangelia św. Mateusza, 2:16
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Herod_Wielki&oldid=585206”