François Mauriac

François Mauriac (1885–1970) – francuski pisarz, noblista.

François Mauriac (1932)

Kłębowisko żmij

(fr. Le Nœud de vipères; tłum. Zofia Jaremko-Pytowska)

• (…) jest taki rodzaj głupoty, wobec którego czuję się zupełnie bezsilny. Można bez trudu dotrzeć do ludzkiej duszy przez zbrodnię, poprzez najsmutniejsze występki, ale nie można się przedrzeć przez pospolitość.

• W osamotnieniu nie można zachować wiary w samego siebie.

Inne

• Budowa zamków na lodzie nic nie kosztuje, lecz ich burzenie jest bardzo drogie.

• Czas jest najlepszym nauczycielem, ale nieczęsto ma dobrych uczniów.
  • Źródło: Jarosław Gronert, Astrologia od początku, Pabianice 2007, s. 33.
  • Zobacz też: czas

• Człowiekowi nie wystarcza, że jest szczęśliwy: trzeba jeszcze, aby inni nie byli.

• Gdy człowiek wspomni na czas, kiedy kochał, zdaje mu się, że nic się odtąd już nie zdarzyło.
  • Zobacz też: człowiek, miłość

• Idea na krótko przed obumarciem wygląda najzdrowiej.

• Intelektualiści dzielą się na dwa odłamy: specjalistów, którzy wiedzą wszystko o niczym, i filozofów, którzy nie wiedzą niczego o wszystkim.

• Im więcej kobiet zna mężczyzna, tym bardziej prymitywny pogląd o nich sobie wyrabia.

• Kobiety, które nie są sprzedajne, kosztują najwięcej.
  • Zobacz też: kobieta

• Kochać kogoś – znaczy widzieć w nim cuda dla innych niedostrzegalne.

• Łatwo jest nie popełnić zbrodni, na których pokuszenie Bóg nas nie wiedzie, lecz każdego dnia przezwyciężać swą naturę, o, do tego nie dochodzi się samemu, bez szczególnej łaski.
  • Źródło: Faryzeuszka

• Miłość nawet najbardziej szlachetna jest zawsze interesowna.

• Na świecie istnieje jedyna rzecz warta życia: bezgranicznie kochać istotę, która kocha nas bezgranicznie.

• Nawet najlepsi nie uczą się sami miłości: aby przejść do porządku nad zmiennością ludzi, ich wadami, a zwłaszcza głupotą, trzeba posiąść tajemnicę miłości, której świat dzisiejszy nie zna. I dopóki nie odnajdzie tej tajemnicy, na próżno będziecie usiłowali zmienić ludzkie losy.

• Nazywajmy wszystkie ciepłe uczucia, które przeżyliśmy, miłością, lecz czy to była właśnie ona – tego nie dowiemy się nigdy.

• Nic nie jest bardziej podobne do cynizmu niż jasność widzenia.
  • Zobacz też: cynizm

• Nic nie robi ten, kto nie robi wszystkiego.

• Nie ma całkiem bezinteresownej miłości. Choćby to było znikome, to przecież zawsze oczekujemy czegoś w zamian za to, co dajemy.

• Nie ma cierpienia, którego by nie złagodził kwadrans lektury

• Nie ma nic bardziej fałszywego niż przysłowie zakazujące sądzić nam ludzi z ich wyglądu.

• Nie zawsze przeciwieństwa się przyciągają i nie zawsze podobne się odpycha, a my i tak dążymy własną drogą.

• Nienawiść jest niczym w porównaniu z pogardą.
  • Zobacz też: nienawiść

• Pisarz, im mniejszy rangą, tym większym ceremoniałem otacza godziny swej twórczości.

• Przyszłość, zanim wkracza, zawsze przedtem puka.

• Starość jest pewną formą zła i dźwigamy nie tyle brzemię lat ile naszych czynów.

• Szczęście u nas jest czasami bez przyczyny, jak powój, który nie wie, gdzie się zaczepić i który by się zaczepił o byle co.
  • Zobacz też: powój, szczęście

• Szczęśliwi ci, którzy znają zdrowie zapomnienia i którzy z ułomków dawniejszego istnienia wciąż tworzą dalsze życie.

• Tylko nikła przegroda istnieje między hańbą a uświęconymi pieszczotami.

• W chwili, w której umiera w nas dziecko, zaczyna się starość.
  • Dès que l’enfant est mort en nous, le vieillissement commence. (fr.)
  • Źródło: François Mauriac – Les paroles perdues et retrouvées (1986)

• Wielu ludzi uważa Boga za służącego; chcieliby, aby wykonywał za nich brudną robotę.
  • Zobacz też: Bóg