François Mauriac
francuski pisarz, noblista
François Mauriac (1885–1970) – francuski pisarz, noblista.
Kłębowisko żmij
edytuj(fr. Le Nœud de vipères; tłum. Zofia Jaremko-Pytowska)
- (…) jest taki rodzaj głupoty, wobec którego czuję się zupełnie bezsilny. Można bez trudu dotrzeć do ludzkiej duszy przez zbrodnię, poprzez najsmutniejsze występki, ale nie można się przedrzeć przez pospolitość.
- W osamotnieniu nie można zachować wiary w samego siebie.
Inne
edytuj- Budowa zamków na lodzie nic nie kosztuje, lecz ich burzenie jest bardzo drogie.
- Czas jest najlepszym nauczycielem, ale nieczęsto ma dobrych uczniów.
- Źródło: Jarosław Gronert, Astrologia od początku, Pabianice 2007, s. 33.
- Zobacz też: czas
- Człowiekowi nie wystarcza, że jest szczęśliwy: trzeba jeszcze, aby inni nie byli.
- Gdy człowiek wspomni na czas, kiedy kochał, zdaje mu się, że nic się odtąd już nie zdarzyło.
- Idea na krótko przed obumarciem wygląda najzdrowiej.
- Intelektualiści dzielą się na dwa odłamy: specjalistów, którzy wiedzą wszystko o niczym, i filozofów, którzy nie wiedzą niczego o wszystkim.
- Im więcej kobiet zna mężczyzna, tym bardziej prymitywny pogląd o nich sobie wyrabia.
- Kobiety, które nie są sprzedajne, kosztują najwięcej.
- Zobacz też: kobieta
- Kochać kogoś – znaczy widzieć w nim cuda dla innych niedostrzegalne.
- Łatwo jest nie popełnić zbrodni, na których pokuszenie Bóg nas nie wiedzie, lecz każdego dnia przezwyciężać swą naturę, o, do tego nie dochodzi się samemu, bez szczególnej łaski.
- Źródło: Faryzeuszka
- Miłość nawet najbardziej szlachetna jest zawsze interesowna.
- Na świecie istnieje jedyna rzecz warta życia: bezgranicznie kochać istotę, która kocha nas bezgranicznie.
- Nawet najlepsi nie uczą się sami miłości: aby przejść do porządku nad zmiennością ludzi, ich wadami, a zwłaszcza głupotą, trzeba posiąść tajemnicę miłości, której świat dzisiejszy nie zna. I dopóki nie odnajdzie tej tajemnicy, na próżno będziecie usiłowali zmienić ludzkie losy.
- Nazywajmy wszystkie ciepłe uczucia, które przeżyliśmy, miłością, lecz czy to była właśnie ona – tego nie dowiemy się nigdy.
- Nic nie jest bardziej podobne do cynizmu niż jasność widzenia.
- Zobacz też: cynizm
- Nic nie robi ten, kto nie robi wszystkiego.
- Nie ma całkiem bezinteresownej miłości. Choćby to było znikome, to przecież zawsze oczekujemy czegoś w zamian za to, co dajemy.
- Nie ma cierpienia, którego by nie złagodził kwadrans lektury
- Nie ma nic bardziej fałszywego niż przysłowie zakazujące sądzić nam ludzi z ich wyglądu.
- Nie zawsze przeciwieństwa się przyciągają i nie zawsze podobne się odpycha, a my i tak dążymy własną drogą.
- Nienawiść jest niczym w porównaniu z pogardą.
- Zobacz też: nienawiść
- Pisarz, im mniejszy rangą, tym większym ceremoniałem otacza godziny swej twórczości.
- Przyszłość, zanim wkracza, zawsze przedtem puka.
- Starość jest pewną formą zła i dźwigamy nie tyle brzemię lat ile naszych czynów.
- Szczęście u nas jest czasami bez przyczyny, jak powój, który nie wie, gdzie się zaczepić i który by się zaczepił o byle co.
- Szczęśliwi ci, którzy znają zdrowie zapomnienia i którzy z ułomków dawniejszego istnienia wciąż tworzą dalsze życie.
- Tylko nikła przegroda istnieje między hańbą a uświęconymi pieszczotami.
- W chwili, w której umiera w nas dziecko, zaczyna się starość.
- Dès que l’enfant est mort en nous, le vieillissement commence. (fr.)
- Źródło: François Mauriac – Les paroles perdues et retrouvées (1986)
- Wielu ludzi uważa Boga za służącego; chcieliby, aby wykonywał za nich brudną robotę.
- Zobacz też: Bóg