Wikicytaty

François Hollande

francuski polityk, 24. prezydent Francji

François Hollande (ur. 1954) – francuski polityk socjalistyczny, prezydent Francji i współksiążę Andory od 2012 do 2017.

  • Laickość jest zasadą, która ma jednoczyć, a nie dzielić. Wbrew temu, co sądzi się czasem w krajach, które nas nie znają, nie chodzi o kwestionowanie religii. Laickość to wolność sumienia dla każdego, prawo do wiary lub niewiary. Laickość to też gwarancja, że religia nie będzie wpływać na nasze życie polityczne i publiczne, nasze miejsca publiczne.
    • Źródło: rozmowa Adama Michnika i Dominiki Pszczółkowskiej, Europo. Nie możesz tylko zaciskać pasa, „Gazeta Wyborcza”, 10–11 marca 2012.
François Hollande
  • Masakra chemiczna nie może pozostać bez kary. Groziłoby to eskalacją, która zbanalizuje użycie broni chemicznej i zagrozi innym krajom.
  • Najgorsze – to znaczy groźba rozpadu strefy euro – już za nami. Ale najlepsze jeszcze nie nadeszło!
    • Źródło: wywiad Europa to nie okienko kasowe, „Duży Format”, 18 października 2012.
    • Zobacz też: euro
  • Nie lubię ostentacyjnego, niezasłużonego bogactwa. Natomiast jeśli przedsiębiorca, który coś stworzył, dobrze zarabia – to jest uzasadnione.
    • Źródło: rozmowa Mathieu von Rohra i Romaina Leicka, „Der Spiegel”, tłum. „Forum”, 19 marca 2012.
    • Zobacz też: bogactwo
  • Polska ma w Unii centralną pozycję: geograficzną, ekonomiczną, polityczną. Ja się z tego cieszę. Jest naszym partnerem w najważniejszych sprawach, takich jak budżet UE, zarządzanie gospodarcze, Wspólna Polityka Rolna, a także relacje z sąsiadami i tworzenie wspólnej obrony.
    • Źródło: rozmowa Adama Michnika i Dominiki Pszczółkowskiej, Europo. Nie możesz tylko zaciskać pasa, „Gazeta Wyborcza”, 10–11 marca 2012.
    • Zobacz też: Polska
  • Potrzebujemy wzrostu gospodarczego! To mój priorytet. Dyscyplina budżetowa – tak niezbędna jest stosowana już od miesięcy, może nawet lat. Jeśli nie nadamy nowego napędu gospodarce europejskiej, same oszczędności i dyscyplina nic nie dadzą.
    • Źródło: wywiad Europa to nie okienko kasowe, „Duży Format”, 18 października 2012.
  • Szokujący nie jest 75-procentowy podatek. Szokujące są dochody powyżej miliona euro. Prezesi wielkich, notowanych na giełdzie przedsiębiorstw w 2010 r. – w samym środku kryzysu – podnieśli swoje płace o 34 procent. To jest powód mojej propozycji.
    • Źródło: rozmowa Mathieu von Rohra i Romaina Leicka, „Der Spiegel”, tłum. „Forum”, 19 marca 2012.
  • Trzeba sprecyzować, co mamy na myśli, mówiąc „wiek emerytalny”: moment, od którego można przejść na emeryturę czy od którego dostaje się pełną stawkę? Jeśli ten pierwszy, to w Szwecji jest to 61 lat, w USA–62, a w Niemczech–63, jeśli ma się 35 lat składkowych. Wiele krajów utrzymuje też wcześniejsze emerytury z powodu ciężkich warunków pracy, długiej kariery czy niesprawności.
    Tak więc jestem za tym, byśmy pracowali dłużej, jeśli żyjemy dłużej i w dobrym zdrowiu. Nie wydaje mi się jednak sprawiedliwe proszenie ludzi, którzy przepracowali już pełne lata składkowe i w dodatku często nie są już zatrudnieni, by pozostawali dłużej na bezrobociu, nim będą mogli wziąć emeryturę.
    • Opis: spytany o swoją propozycję obniżenia wieku emerytalnego we Francji do 60. roku życia (jest 62.).
    • Źródło: rozmowa Adama Michnika i Dominiki Pszczółkowskiej, Europo. Nie możesz tylko zaciskać pasa, „Gazeta Wyborcza”, 10–11 marca 2012.
    • Zobacz też: emerytura, sprawiedliwość
  • UE zawsze funkcjonowała w duchu szacunku, równowagi i zaufania. Jednak bez nowych negocjacji nie osiągniemy celu. Któż by uwierzył na poważnie, poza może paroma osobami w Niemczech, że będziemy w stanie zredukować deficyt, jeśli nie będzie wzrostu? (…) Niepokoi mnie to, że nie ma w nim wzmianki o wzroście gospodarczym. Niejasna jest też kwestia automatycznych sankcji, a więc tego, co wymagane będzie od państw w celu zredukowania deficytu. Na nowo musi być też zdefiniowana rola Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Nie godzę się na to, by mógł ingerować w budżet poszczególnych państw.
    • Opis: o potrzebie renegocjacji paktu fiskalnego.
    • Źródło: rozmowa Mathieu von Rohra i Romaina Leicka, „Der Spiegel”, tłum. „Forum”, 19 marca 2012.
    • Zobacz też: Unia Europejska
  • Uważam, że dobrze jest czasami mieć amnezję, inaczej człowiek zostaje zupełnie sam. Należy jednak wystrzegać się alzheimera.
    • Opis: o niektórych towarzyszach z Partii Socjalistycznej.
    • Źródło: „Forum”, 21 maja 2012.
  • W czasach kryzysu, gdy rządzący proszą Francuzów o zaciskanie pasa, każdy, również najbogatsi, musi pokazać, że jest patriotą. 75-procentowy podatek dotyczyłby bardzo niewielu osób, tylko 3 tys., więc nie chodzi o zdobycie dodatkowych pieniędzy dla budżetu. Chodzi mi o to, by sprowokować ludzi, żeby zmienili swoje postawy i zachowania.
    • Źródło: rozmowa Adama Michnika i Dominiki Pszczółkowskiej, Europo. Nie możesz tylko zaciskać pasa, „Gazeta Wyborcza”, 10–11 marca 2012.
    • Zobacz też: podatki
  • Wielki kraj o tak znakomitych wynikach gospodarczych, jak Niemcy, nie powinien zapominać, że zawdzięcza swe sukcesy eksportowe także zapotrzebowaniu w innych europejskich krajach.
    • Źródło: rozmowa Mathieu von Rohra i Romaina Leicka, „Der Spiegel”, tłum. „Forum”, 19 marca 2012.
    • Zobacz też: Niemcy
  • Zagrożeniem dla Europy jest brak przekonania, że może ona być projektem, który mobilizuje narody. Do tego potrzeba świadomości europejskiej. Mówi się, że Unia Europejska nie ma autorytetu. A co to jest autorytet? To prawomocność i efektywność. Jeśli stracimy prawomocność i efektywność, nie będzie też autorytetu. A jednak Unia Europejska to najpiękniejsza przygoda naszego kontynentu. To pierwsza potęga ekonomiczna świata. Przestrzeń polityczna, model socjalny i kulturalny, który jest wzorem dla innych.
    • Źródło: wywiad Europa to nie okienko kasowe, „Duży Format”, 18 października 2012.

O François Hollandzie

edytuj
  • François Hollande będzie chciał przywrócić w UE prymat polityki nad gospodarką, a także pierwszeństwo polityków wybranych przez obywateli nad pozbawionymi demokratycznego mandatu ekspertami hołdującymi niemieckiemu legalizmowi i brytyjskiemu liberalizmowi.
  • Hollande został prezydentem obiecując lewicową politykę gospodarczą, zwróconą przede wszystkim przeciw rosnącemu bezrobociu i międzynarodowej finansjerze. Po pięciu latach jego rządów liczba bezrobotnych wzrosła ogółem o ponad 1,2 miliona, w tym o 600 tys. tzw. kategorii A (szukających pracy bez względu na rodzaj umowy). W tym roku, mimo sprzeciwu części deputowanych z jego własnej większości i mimo protestów społecznych, wprowadził w życie ustawę ograniczającą prawa pracownicze – bez zgody parlamentu. Jego polityka zagraniczna była kontynuacją polityki jego prawicowego poprzednika Nicolasa Sarkozy’ego, silnie proamerykańska.
  • Prezydentura François Hollande’a powszechnie oceniana jest w niej [Partii Socjalistycznej] jako porażka. Notowania prezydenta były pod koniec zeszłego roku tak niskie, iż uznał on, że nie ma szans na reelekcję i postanowił o nią nie walczyć. (…) Hollande wygrywał w 2012 roku wybory obiecując Francji ucieczkę od polityki austerity, koniec z dwucyfrowym bezrobociem, pracę dla młodych, połączenie rozwojowych impulsów z zachowaniem francuskiego modelu społecznego i walką o większą równość ekonomiczną. Nowy, socjalistyczny prezydent miał być także przeciwwagą dla lubującego się w luksusie i przyjaźniach z oligarchami Sarkozy’ego. Z tych nadziei nie zostało dziś wiele.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=François_Hollande&oldid=519757”