Dolina Tęczy

Dolina Tęczy (ang. Rainbow Valley) – powieść kanadyjskiej pisarki Lucy Maud Montgomery z 1919 roku, siódma część z serii o Ani z Zielonego Wzgórza; tłum. Janina Zawisza-Krasucka.

• – Jak długo się żyje, trzeba się wszystkim interesować – mawiała – inaczej nie ma różnicy między żywymi a umarłymi.
  • Postać: Ellen West

• (...) mnie się wydaje, że jeżeli już w ogóle musimy się do kogoś modlić, to lepiej wznosić modły do szatana niż do Boga. Przecież Pan Bóg i tak jest dobry (...), więc nie może wyrządzić nam żadnej krzywdy. Za to diabła, jak zdążyłam się przekonać, koniecznie trzeba umieć obłaskawić. Myślę, że najrozsądniej byłoby zwracać się do niego w następujący sposób: „Dobry szatanie, proszę odstąp ode mnie i nie wódź na pokuszenie. Po prostu zostaw mnie w spokoju, bardzo proszę.”
  • Postać: Marysia Vance

• Musimy być sprawiedliwi, chociażbyśmy byli najbardziej zrozpaczeni.
  • Postać: Rosemary West

• Nic nie zwiastowało na razie cienia Wielkiej Wojny. Młodzi chłopcy, którzy w przyszłości mieli walczyć i może paść na polach Francji, Flandrii, Gallipoli i Palestyny – byli wciąż jeszcze rozbrykanymi uczniami, pełni nadziei na radosną przyszłość. Dziewczęta, których serca miały być kiedyś złamane, były wciąż pełne marzeń i nadziei.

• Nigdy nie należy być pewnym, że życie nasze dobiega już kresu, bo kiedy nam się zdaje, że los skończył pisać swą historię, to gdy odwracamy stronicę księgi naszego życia, widzimy ze zdziwieniem świeżo napisany rozdział.

• Nigdy nie wiadomo, co tli się w duszy jednostki, a cóż dopiero w duszy drzemiącego narodu.
  • Postać: Ellen West

• Po zapadnięciu zmroku drzewa stają się obce. Szepcą do siebie ukradkiem, jakby coś knuły. Gdy wyciągają ku nam swe konary, ich dotyk jest wrogi i nieprzyjemny, jakby chciały wybadać, kim jesteśmy. Ludzie spacerujący wśród drzew nocną porą, podświadomie i instynktownie lgną do siebie; wytwarza się między nimi poczucie bliskości, fizycznej i duchowej, jakby zwierali szyki przeciwko otaczającym ich złowrogim siłom.

• (...) rozpacz jest wolnością, a nadzieja niewolą.
  • Postać: Ellen West
  • Zobacz też: rozpacz, nadzieja

• Świat nie jest przybytkiem płaczu (...). Jest on królestwem wesołości i śmiechu.
  • Postać: Flora Meredith
  • Zobacz też: świat, płacz, śmiech

• Wiosna jest najczarowniejszą porą roku. Wszystko budzi się do nowego życia, podczas gdy lato jest niejako spełnieniem młodzieńczych wiosennych marzeń.
  • Zobacz też: wiosna, lato

• Życie nie miałoby dla nas wartości, gdybyśmy nie potrafili kochać. Im mocniej kochamy, tym życie nasze jest bogatsze, nawet jeśli darzymy uczuciem małego nierozumnego koguta.
  • Postać: Rosemary West
  • Zobacz też: kochanie