David Gilmour

David Jon Gilmour (ur. 1946) – angielski gitarzysta i wokalista znany głównie z zespołu Pink Floyd.

Byłem w The Who, byłem w The Beatles i byłem w Pink Floyd! Zwieńczenie tego!
- Źródło: magazyn „Record Collector”, maj 2003

Gdy masz 20 lat, nie sądzę, by twoja wyobraźnia potrafiła przenieść cię poza 30. Poza tym w tamtych latach sam pomysł, by w grupie grającej muzykę pop ludzie nadal funkcjonowali skończywszy 60, był zupełnie nieznany. Natomiast dziś, jeżeli spojrzysz na spis wykonawców festiwali bluesowych w Ameryce, zauważysz, że 70-letni muzyk nierzadko występuje tam ze swoim ojcem.
- Opis: z wywiadu dla Radiowej Trójki – lipiec 2006.
- Źródło: Piotr Kaczkowski, Rozmowy trzecie , Kraków: FotoJana, 2008, ISBN 978-83-927818-0-6, s. 247.
- Zobacz też: pokolenie, generacja.

Grupa? Jest już zakończona. Zreaktywowała się raz w dobrym celu (Live 8) i aby położyć kres wzajemnym złym stosunkom, a nie po to, by wywołać falę żalu.
- Opis: komentarz na temat możliwości ponownej reaktywacji Pink Floyd, w wywiadzie dla włoskiej gazety „La Repubblica”, luty 2006

Historia Syda to smutna historia, idealizowana przez ludzi, którzy nic na jej temat nie wiedzą. Uczynili ją bardzo popularną, ale to po prostu nie było tak.
- Źródło: „Musican”, grudzień 1982

Jimi Hendrix nie jest tak dobry jak ja!
- Źródło: Live at Pompeii (wideo), sesje do Dark Side of the Moon
- Zobacz też: Jimi Hendrix

Lubię, gdy w naszej muzyce czuć trójwymiarowość. Chodzi tu o wywoływanie w ludziach emocji, jak podejrzewam. W pewien sposób czujesz się większy niż życie. Powiedzmy to sobie szczerze: żaden z nas w Pink Floyd nie jest technicznie wybitnym muzykiem, ze świetnym przygotowaniem by zmieniać rytmy, piętnaście lub szesnaście taktów tu, tam lub siam. I nie jesteśmy jakoś szczególnie dobrzy w skomplikowanych strukturach harmonicznych. Wiele z nich to po prostu podretuszowane rzeczy bardzo proste. Przestaliśmy próbować tworzyć „odjechaną” muzykę i wywierać na ludziach wrażenie w taki sam sposób w jaki robiliśmy to w latach 60. Jednak ten wizerunek nadal pokutuje, i nie możemy się go pozbyć.
- Źródło: „Musican”, grudzień 1982

Moja technika jest chwilami zabawna. Wypracowałem sobie swój własny styl, jak podejrzewam, który się teraz rozprzestrzenia. Nie potrzebuję do niego zbyt wiele techniki. Opracowałem sobie elementy mojego indywidualnego sposobu gry, które są dla mnie użyteczne. Nigdy nie będę bardzo szybkim gitarzystą. Naprawdę nie wiem, co by tu powiedzieć o moim stylu. Zawsze jest w nim melodyczna intencja.
- Źródło: Sounds „Guitar Heroes”, maj 1983

Myślę, że mówienie o naszych zarobkach jest trochę nieprzyzwoite.
- Źródło: der spiegel, 1995

Myślę, że muzyk powinien być nieskrępowany, wolny, powinien mieć swobodę, by robić i wyrażać to, co czuje. Nawet muzyk bardzo rozpolitykowany, który traktuje swoją twórczość jako wehikuł do rozgłaszania, nawet przesadnie, swoich przekonań. Nie widzę w tym nic złego. Ale jeśli jakiś muzyk chce skupić się wyłącznie na muzyce, by sprawić przyjemność odbiorcom, to też dobrze. To przecież kolejny przejaw wolności i demokracji.
- Opis: z wywiadu dla Radiowej Trójki – Londyn, 30 maja 2006.
- Źródło: Piotr Kaczkowski, Rozmowy trzecie , Kraków: FotoJana, 2008, ISBN 978-83-927818-0-6, s. 238.
- Zobacz też: polityka.

Nie sądzę, by jakikolwiek system polityczny mógł sprawnie i zadowalająco funkcjonować w dzisiejszych czasach. Nie ukrywam, że skłaniałem się do niektórych rozwiązań, które miał w założeniach system socjalistyczny, ale jeżeli ten system miał być narzucany, nie mógł być dobry. Ludzie są istotami rozumnymi, a procesy świadomości muszą być demokratyczne. Jak to zrobić, by demokracja została zachowana, a niektóre założenia socjalizmu wdrożone, pozostaje cały czas pytaniem bez odpowiedzi. Bo czyż nie chcielibyśmy każdemu zapewnić równości, ale powtarzam, bez narzucania. Oczywiście, reżimy komunistyczne w różnych krajach nie były identyczne. No, ale ja nie jestem politykiem, jestem muzykiem.
- Opis: z wywiadu dla Radiowej Trójki – Londyn, 30 maja 2006.
- Źródło: Piotr Kaczkowski, Rozmowy trzecie , Kraków: FotoJana, 2008, ISBN 978-83-927818-0-6, s. 238.
- Zobacz też: socjalizm, demokracja, komunizm.

Oczywiście, oni wszyscy to banda idiotów. Ale wiesz… żyj i daj żyć.
- Źródło: Live at Pompeii (wideo), sesje do Dark Side of the Moon, o kolegach z zespołu

Roger nie ma obecnie prawa mówić mi, co mam robić ze swoim życiem, chociaż wierzy, że takie prawo posiada. I nigdy nie zrujnuje mojej kariery, chociaż ostatnio próbuje.
- Źródło: Penthouse, wrzesień 1988, odnośnie Rogera Watersa

Są ludzie, którzy mówią, że powinniśmy ustąpić miejsca młodszym grupom. To nie jest sposób, w jaki to działa. One mogą stworzyć swoje własne miejsce.

To szaleństwo, że Ameryka oddaje tak niski procent swego dochodu krajom głodującym.
- Opis: komentarz na temat reaktywacji Pink Floyd na koncercie charytatywnym Live 8, czerwiec 2005.

Wykształcił sobie swój własny, ograniczony, albo bardzo prosty styl. Nigdy nie był bardzo zainteresowany rozwijaniem swoich umiejętności jako basista, i przez połowę czasu studyjnego to ja musiałem grać na basie, ponieważ potrafiłem robić to szybciej. Powróćmy raz jeszcze do tych wczesnych nagrań; chodzi mi o to, że przynajmniej połowa zarejestrowanych partii gitary basowej to w rzeczywistości ja. (…) Rog zwykł co chwilę przychodzić i mówić: „Och, dziękuję ci bardzo”, za wygrywanie dla niego rankingów basistów.
- Źródło: magazyn „Rock Compact Disc”, wrzesień 1992, odnośnie Rogera Watersa