Ciało krystaliczne
ciało stałe, w którym cząsteczki, atomy lub jony ułożone są w uporządkowany sposób
Ciało krystaliczne – ciało stałe, w którym cząsteczki (kryształy molekularne), atomy (kryształy kowalencyjne) lub jony (kryształy jonowe) są ułożone w uporządkowany schemat powtarzający się we wszystkich trzech wymiarach przestrzennych.
- A z góry śnieg sypnął oziębły niby sedziół poranny,
jakoż nam zamróz pawęże łyskliwym okrył kryształem.
Kryształy insuliny
- Kryształ jest to (…) ciało stałe mające przyrodzoną sobie mniej lub więcej foremną, wielościenną zewnętrzną postać, do istoty jego należącą.
- Autor: Emilian Czyrniański
- Opis: definicja w pierwszym polskim podręczniku chemii nieorganicznej.
- Źródło: Stanisław A. Hodorowicz, Krótka refleksja o krysztale i krystalografii, „Alma Mater” nr 136, nr specjalny 2011, s. 28.
- Kryształy wyrosły w skorupie ziemskiej wiele, wiele wcześniej, zanim pojawił się człowiek. Później przyszedł dzień, kiedy człowiek pierwszy raz dostrzegł jeden z takich cudownych okruchów prawidłowej budowy. Możliwe, że odkruszył go swoim kamiennym toporem, kryształ upadł u jego stóp. Człowiek podniósł go, z uwagą oglądnął i zadumał się.
- Autor: Maurits Cornelis Escher
- Źródło: Stanisław A. Hodorowicz, Krótka refleksja o krysztale i krystalografii, „Alma Mater” nr 136, nr specjalny 2011, s. 28.
- Powinienem jeszcze powiedzieć o kryształach, formach, prawach, barwach. Są kryształy ogromne jak kolumny świątyni, delikatne jak pleśń, ostre jak kolce, bezbarwne, lazurowe, zielone jak nic innego na świecie, ogniste, czarne, matematycznie dokładne, doskonałe, przypominające konstrukcje wymyślone przez pozbawionych rozumu kapryśnych uczonych. Są krystaliczne pieczary, pęcherzykowe dziwolągi krystalicznej masy, jest buntowanie się, topienie, wzrost, architektura i sztuka inżynierska. (…) Jak tajemnicze matematyczne chmury, przenikają materię nieskończone prawa (…). Liczba i fantazja, prawo i dowolność to żywe, twórcze siły przyrody.
- Autor: Jaromír Čapek
- Opis: po obejrzeniu kolekcji minerałów w Muzeum Brytyjskim.
- Źródło: Stanisław A. Hodorowicz, Krótka refleksja o krysztale i krystalografii, „Alma Mater” nr 136, nr specjalny 2011, s. 31.
- Za każdym razem, kiedy pada śnieg, jego pierwotne elementy niezmiennie mają kształt sześcioramiennej gwiazdki. To musi mieć swoją określoną przyczynę, a jeśli jest przypadkowe, to dlaczego nie spotyka się pięcio– lub siedmioramiennych gwiazdek?
- Autor: Johannes Kepler, traktat O śniegu sześciokątnym (łac. De nive sexangula, 1611)