Chodź, obudzimy słońce

Chodź, obudzimy słońce, także Rozpalmy słońce (port. Vamos aquecer o sol) – powieść José Mauro de Vasconcelosa; tłumaczenie z francuskiego – Adam Szymanowski.

• Ludzie zawsze odchodzą. Nie dlatego, że serce zapomina, a żale umierają. Rzeczy trwają ciągle w naszej miłości. Ale ludzie muszą w odpowiednim momencie odejść.
  • Postać: Maurice

• Nikt nie może poznać zdolności człowieka do znoszenia bólu. Jedynie nasze serce.
  • Postać: Zezé

• Ponieważ czas nie istnieje, my przemijamy. I kiedy tak przemijamy, kiedy zmieniamy się, nadchodzi godzina rozstania.
  • Postać: Adam
  • Zobacz też: czas, przemijanie

• Rodzić się to znaczy odchodzić. Odchodzić od pierwszej chwili życia. Od pierwszego oddechu. I nie należy podejmować walki z twardą rzeczywistością życia.

• Szczęście jest jak czas: jest nieruchome, a ludzie przecież przemijają.