Przemijanie – kończenie się czegoś, ustawanie.

  • A my ciągle przemijamy i nie możemy żyć inaczej i tworzyć inaczej niż przemijając. Tylko z tego naszego przemijania możemy zrobić coś trwalszego, aniżeli my sami i nasze przemijanie.
  • Czyż nie wiemy, że w rozwoju gatunku stulecie ginie tak samo bez śladu, jak kropla deszczu w wirze potoku i że w życiu materyi wszechświata tysiące lat mijają równie szybko, jak rok w historyi narodu?
  • mam ciało pojedyncze, nieprzemienne w nic,
    jestem jednorazowa aż do szpiku kości.
  • Niezdolność do pogodzenia się z własną przemijalnością i brakiem znaczenia jest jednym z najpotężniejszych motywów przyjęcia wiary religijnej.
    • Autor: Anthony Storr, Kolosy na glinianych nogach. Studium guru, tłum. Jerzy Prokopiuk, Przemysław Jan Sieradzan, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2009, ISBN 9788374146517, s. 272–273.
    • Zobacz też: wiara
  • Tak przemija chwała (tego) świata.
    • Sic transit gloria mundi. (łac.)
    • Opis: sentencja łacińska
    • Źródło: Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury