Alef (powieść)

Alef (port. O Aleph) – powieść Paulo Coelho o duchowej podróży pisarza, związanej z przemierzaniem przez niego Azji w 2006 roku. Tłum. Zofia Stanisławska.

• Czy można zboczyć z drogi, którą wytyczył Bóg? Można, ale to zawsze błąd. Czy można uciec przed cierpieniem? Można, ale to niczego nas nie nauczy. Czy można poznać coś nie dotykając? Można, ale nie stanie się nigdy częścią ciebie.
  • Zobacz też: cierpienie, droga, poznanie

• Miałem wrażenie, że jesteście dwiema nutami jednej symfonii, a wasze łzy się zlewają pomimo dzielącej was odległości.
  • Zobacz też: łza, nuta, symfonia

• Mogłem powiedzieć dziewczynie, która zadała pierwsze pytanie, że właśnie była świadkiem jednego ze znaków. Znaków, które potwierdzają, że znalazłem się w odpowiednim miejscu i czasie. Nadal jednak nie rozumiałem, jaka siła mnie tam przywiodła.
  • Zobacz też: znak

• – Nie chcę pieniędzy – odparł Ajdi. – Obiecaj tylko, że kiedy w moim życiu zawieje mroźny wiatr, rozpalisz dla mnie ogień przyjaźni.
  • Zobacz też: przyjaźń

• Pomogę ci. Kiedy jutro znajdziesz się na szczycie, spójrz przed siebie. Będę na sąsiedniej górze. Specjalnie dla ciebie spędzę tam noc i rozpalę ognisko. Wpatruj się w ogień i myśl o naszej przyjaźni. To cię ogrzeje i pomoże ci przetrwać noc. Kiedyś może ja poproszę cię o przysługę.
  • Zobacz też: pomoc, przysługa

• Słowa to zapisane na papierze łzy. Łzy to słowa, które trzeba uronić. Bez nich radość traci swój blask, a duszę przejmuje bezbrzeżny smutek.
  • Zobacz też: radość, słowo, smutek

• To, co robisz teraz, może ocalić przeszłość i w konsekwencji zmienić przyszłość.
  • Zobacz też: przeszłość, przyszłość