Wikicytaty

Zofia Czeska

polska zakonnica

Zofia Czeska (1584–1650) – błogosławiona Kościoła katolickiego, polska zakonnica działająca w Krakowie, założycielka Zgromadzenia Sióstr Ofiarowania NMP (prezentek).

  • Będą się też ćwiczyć w rozmyślaniu, abo w modlitwie wnętrznej, jako w tej, która człowieka do nabożeństwa pobudza, światłości rozumowi daje, do poznania samego siebie przywodzi i do miłości Bożej zapala.
  • Bóg jako Pan wszystkich rzeczy żadnej darowizny naszej nie potrzebując, przyjaciołom to swoim, sługom i sierotom i dzieciom oddawać każe, i co się im daje, jakby się Jemu samemu dawało przyjmuje.
  • Między tymi obrałam sobie najmniejsze dzieci i sieroty, to jest ubogie i opatrzenia nie mające panienki, aby z tej najmniejszej cząstki, przy której mnie Bóg z łaski i miłosierdzia swego zostawił, miały wychowanie dobre.
  • Postanowiłam i ja sobie, wdzięczna będąc dobrodziejstw Boskich do czasu powierzonych, abym to wszystko, cokolwiek z pozostałej mojej substancjej na wychowanie i wyżywienie moje, aż do śmierci sobie była zostawiła, Bogu samemu na chwałę jego oddała; mając za to, iż nikomu inszemu lepiej się to dostać nie może, jako temu, z którego szczodrobliwej ręki przedtymem ją była wzięła.

O Zofii Czeskiej

edytuj
  • Matka Zofia mając własną wizję wychowania i kształcenia dziewcząt, korzystała z pomocy i z rady innych ludzi. Ale była również uparta w dążeniu do zrealizowania poznanej woli Bożej. Gdyby nie posiadała tej cechy, łatwo dałaby się przekonać, że podjęcie dzieła wychowania dziewcząt nie ma sensu.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Zofia_Czeska&oldid=466127”