Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), przysłówek (np. tam) lub liczebnik (np. tyle) i pełniąca ich funkcje w zdaniu.

  • A zaimki to malutkie pokoiczki,
    gdzie na oknach rosną małe doniczki.
    Każdy kącik – to pamiątka po dawniej
    a są tylko dla Ciebie i dla mnie.
    Tu tajemną abrakadabrą
    kwitną prawa miłosnych algebr:
    ja – to ty, ty – to ja (równanie)
    ja bez ciebie – ty bezemnie to zero.
  • Bo taką własność miewa zaimek,
    że zastępuje konkretne imię:
    ON, ONA, ONO, ONI, ONE
    (…) Niby wiadomo, kto – a nie!
    (…) Zapytuję – mimo tremy –
    czy ONI to czasem nie MY…
    Bo już zaczął ktoś rozgłaszać,
    że Polska jest ICH, nie nasza,
    a więc dla wspólnego zysku
    może by tak po nazwisku?…
    Powiedzmy sobie szczerze raz na jakiś czas:
    Przecież nie ma tu nikogo oprócz NAS.