Z pamiętnika młodej lekarki

Z pamiętnika młodej lekarki – cykl humorystycznych, kilkuminutowych skeczy radiowych Ewy Szumańskiej, istniejący od roku 1975 do 1981, potem ponownie od 1989 do 2007 roku, wykonywany przez artystów wrocławskiego Studia 202. Nadawany był w magazynie 60 minut na godzinę oraz w programie ZSYP.

Wypowiedzi postaci

Ale głos mój jest głosem wołającego o ścianę.
- Źródło: Róża
- Zobacz też: głos

Będąc młodą lekarką, przyszedł raz do mojej przychodni pacjent...
- Opis: zazwyczaj w ten sposób lub podobnie zaczynał się ten cykl.

Naplułam na wacik i zdezynfekowałam nim czaszkę.
- Źródło: Krasnoludki
- Zobacz też: dezynfekcja

Narządem odpowiedzialnym za popełnianie błędów jest błędnik (...).
- Źródło: Człowiek eksponowany
- Zobacz też: błąd, błędnik

Po cóż mówić o rewanżu? Wystarczy mi naukowa satysfakcja. I mała koperta.
- Źródło: Serce jak dzwon
- Zobacz też: pieniądze

Zrel... Zre... zrela... opowiem państwu o fakcie (...).
- Źródło: Serce jak dzwon

(Odgłos uderzenia). Zręcznym ruchem zadałam pacjentowi narkozę.
- Źródło: Uszy

Pacjent: Co się należy?

Lekarka: Dobre słowo.

Pacjent: Proszę bardzo: polędwica.

W tekście i głosie głównej bohaterki udawało jej się zmieścić wszystko, co najgorsze w pojęciu „dziecię Peerelu”. Niedouczona, ale pewna siebie przedstawicielka „nowej inteligencji”. Ważna Pani ,,doktór". Przekonana o swej wielkiej misji na dalekiej rubieży, ale za rzecz normalną uznająca kopertę pozostawioną przez „pacjęta” na parapecie. Wyrażająca się – w swym pojęciu – wykwintnie, ale dotkliwie kalecząca język w co drugim zdaniu i ze szczególnym upodobaniem gwałcąca podstawowe reguły gramatyczne. A przy tym przez cały czas usiłująca dostosować się do stylu „Trybuny Ludu”.
- Autor: Jacek Fedorowicz, Najpierw znałem ją tylko z głosu. Wspomnienie o Ewie Szumańskiej, „Gazeta Wyborcza”, 21 maja 2011