Wikicytaty

Urojenia

Urojenia – zaburzenia treści myślenia polegające na fałszywych przekonaniach, błędnych sądach, odpornych na wszelką argumentację i podtrzymywane mimo obecności dowodów wskazujących na ich nieprawdziwość.

  • Arogancja potrafi dodawać otuchy – przekonanie, że jest się pąkiem mądrości wykwitającym na stercie łajna głupoty, bywa emocjonalną izolacją. Ale to ryzykowne urojenie prowadzi do nieprzygotowania, nagłej utraty równowagi, kiedy rzeczywistość wali się człowiekowi z trzaskiem na głowę i inteligencja przestaje wystarczać.
  • Gdzie wielka rządzi pycha albo wielkie pieniądze, tam łatwo powstaje urojenie, że uważa się swoją zachciankę za mądrość.
  • Jak gdyby było coś nieszczęśliwszego od człowieka, nad którym panują urojenia.
    • Quasi quidquam infelicius sit homine cui sua figmenta dominantur. (łac.)
    • Autor: Pliniusz Starszy, Historia naturalna
  • Na tle obaw i nadziei osobistych powstają katatymicznie rozliczne urojenia, których żadnym sposobem nie można choremu wyperswadować, jak długo trwa jego nastrój. W tych urojeniach on sam jest ośrodkiem, o niego idzie, jego prześladują, śledzą, o nim mówią, on jest istotą nadziemską, wybrańcem, królem, cesarzem, ma mistyczną misję do spełnienia.
  • Nie miłość, nie udręka, może urojenie,
    Jakiś cień zniewolenia błądzący po duszy
  • Sprawy ostateczne, apokaliptyczne wizje końca świata, sądu ostatecznego, raju czy piekła, krwawych wojen, zaciętych walk między stronnikami dobra i zła itp. zajmują znaczną część schizofrenicznych urojeń.
  • (…) tworząc swe urojenia, nie wyrządziłeś mi żadnej przysługi, nie oświeciłeś mego umysłu, lecz zmąciłeś go i miast wdzięczności, winien ci jestem nienawiść.
  • Urojenia są groźnymi faktami.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Urojenia&oldid=542569”