Wikicytaty

Ułan

formacja kawaleryjska

Ułan – żołnierz jazdy lekkiej uzbrojonej w lance, szable oraz broń palną, charakterystycznej głównie dla kawalerii polskiej.

Kawaleria Narodowa z 1791
  • Chrapy grają – ławą walą
    w słońca kurzawie, w płatach piany –
    przez piersi wichrów szyją stalą
    żółte ułany, polskie ułany – –
    I niósł ich wichr i niósł ich pęd,
    ten pęd, ten pęd, ten pęd, ten pęd,
    pęd opętany – –
  • Jak to na wojence ładnie, (bis)
    Kiedy ułan z konia spadnie. (bis)

    Koledzy go nie żałują,
    Jeszcze końmi potratują.
  • O, mój rozmarynie, rozwijaj się,
    O, mój rozmarynie, rozwijaj się,
    Pójdę do dziewczyny, pójdę do jedynej,
    Zapytam się.
    A jak mi odpowie – nie kocham cię,
    A jak mi odpowie – nie kocham cię,
    Ułani werbują, strzelcy maszerują,
    Zaciągnę się.
  • Przybyli ułani pod okienko,
    Pukają, wołają: „puść panienko!”
  • Weź szklanki z kredensu
    i za ułanów wypijmy, co stoją
    na pierwszym miejscu na liście poległych,
    niby w dzienniku szkolnym.

Inne

edytuj
  • Wojska tatarskie zorganizowane były w chorągwie, ich nazwy brały się bądź z plemion ordyńskich, miejscowości lub od nazwisk dowódców. (…) Chorągiew ułanów wzięła się od nazwiska tatarskiego pułkownika Aleksandra Ułana. Nazwa ta przeszła później na wszystkie jednostki polskiej lekkiej kawalerii. Lipkowie walczyli szablą, lancą oraz łukiem, który z czasem zastąpiła broń palna. Ze względu na swoją mobilność wojska te idealnie nadawały się do prowadzenia zwiadów oraz wojny podjazdowej.
    • Autorzy: Marcin Zaremba, Maciej Harla, Dom wielu narodów albo panorama etniczna Rzeczpospolitej, w: „Pomocnik Historyczny”, „Polityka”, wydanie specjalne 4/2011.
    • Zobacz w Wikipedii: Aleksander Ułan
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Ułan&oldid=576503”