Tańcz, tańcz, tańcz

Tańcz, tańcz, tańcz (jap. Dansu, dansu, dansu) – powieść Haruki Murakami. Tłumaczenie – Anna Zielińska-Elliott.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

  • Być może prostytutki mają imiona, lecz żyją w świecie, w którym imiona nie istnieją.
  • Ciemność bez względu na powód swego istnienia, jest straszna i przerażająca. Pochłania człowieka dokładnie, wykrzywia jego istnienie, rozrywa i niweczy. Kto czuje się bezpieczny w absolutnej ciemności? Kto wierzy w potrzebę istnienia ciemności? W ciemności wszystko łatwo się wygina, przekręca, znika. I pustka będąca istotą ciemności wszystko pochłania.
  • Co ma zostać, zostanie, a co ma zniknąć, zniknie. Czas rozwiąże wiele spraw, a to, czego nie rozwiąże czas, sama rozwiążesz.
  • Czas przypomina gangrenę. Nikt nie wie, co się stanie, następują nieoczekiwane zmiany.
  • Człowiek to jednak dziwne stworzenie. Może się postarzeć w jednej chwili. To niesamowite. Dawniej myślałem, że ludzie starzeją się stopniowo, rok po roku (...). Ale tak nie jest. Starzeją się w jednej chwili.
  • Człowiek z klasą nie rozdrabnia się nad sprawami pieniędzy.
  • Epoki mijają jak ruchome piaski. Miejsce, w którym stoimy teraz, nie jest tym samym miejscem co poprzednio.
  • Gdy ma się dużo do powiedzenia, najlepiej mówić po trochu.
  • Jesteśmy wyjątkowo niedoskonałą, nieokazującą skruchy rasą.
  • Jeżeli naprawdę chce się coś zobaczyć, widać nawet w zupełnej ciemności.
  • Jeżeli się wytęży słuch, słychać głos pragnień. Jeżeli się wytęży wzrok, można je zobaczyć.
  • Jeżeli tylko się wie, czego się chce, można żyć, jak się człowiekowi podoba.
  • Jeżeli zachowuje się jakieś przeżycie tylko dla siebie, może się rozrosnąć do niebotycznych rozmiarów.
  • Każdy czasem traci z oczu siebie samego.
  • Każdy musi wydorośleć, chcąc nie chcąc.
  • Kiedy człowiek zajdzie w ślepą uliczkę, nie ma potrzeby się śpieszyć. Jeżeli spokojnie poczeka, coś się zdarzy. Coś nadejdzie. Wytężyć wzrok i czekać, aż w półmroku coś zacznie się poruszać.
  • Kiedy ludzie oczekują czegoś od życia (Czy są tacy, którzy nie oczekują?), życie wymaga od nich więcej danych. Do sporządzenia dokładnego diagramu potrzeba więcej punktów. Bez tego nie otrzyma się żadnej odpowiedzi.
  • Kiedy poziom jest niski, wszystko jest proste.
  • Kiedy przekroczy się pewną granicę, nawet bardzo podejrzane rzeczy nie dadzą się zmierzyć zwykłą miarą zła i dobra, ponieważ rodzą się tam indywidualne niezależne iluzje, które zaczynają funkcjonować jak zwykły produkt.
  • Komunikacja już taka jest. Niekompletna, przypadkowa i bierna.
  • Ludzie zostawiają swoje ślady w miejscach, które najbardziej do nich pasują.
  • [Czas] Mija bardzo szybko. Przybywa przeszłości i ubywa przyszłości. Ubywa możliwości i przybywa żalów.
  • Możliwe, że nie będziesz szczęśliwy. Dlatego musisz tańczyć. Pięknie, tak by wszystkich zachwycić.
  • Na pograniczu naszej świadomości istnieją różne rzeczy, które nie wiadomo jak nazwać.
  • Na świecie nie ma nieporozumień, są tylko różnice zdań.
  • Na świecie są rożne sposoby tracenia czasu.
  • Nic się nie zmieniło. Zawsze, w każdej epoce, wszystko jest takie samo, zmieniają się tylko daty i ludzie. Taka pozbawiona znaczenia muzyka jednorazowego użytku istnieje w każdej epoce i dalej będzie istniała, jak pełnia i nów księżyca.
  • Nie wolno myśleć o złych rzeczach w ciemnych miejscach.
    • Postać: Yumiyoshi
  • Niewielu jest ludzi, którzy słuchają innych. Każdy chce mówić, nawet jak nie ma nic do powiedzenia.
  • Pokręciłem głową. Choć kręcenie głową naprawdę niczego nie rozwiązuje.
  • Pomyśl jutro o tym, o czym możesz pomyśleć jutro.
  • Potrzeby są właśnie tak sztucznie tworzone. Nie rodzą się same, są f a b r y k o w a n e. Stwarza się iluzję, że potrzebne jest coś, co wcale nie jest potrzebne. To proste. Mieszkać należy w Azabu, jeździć bmw i nosić roleksa. Wiele, wiele razy powtarza się te same informacje i w końcu wszyscy wierzą, ze mieszkać należy w Azabu, jeździć bmw i nosić roleksa. Pewnego typu ludzie myślą, że jeżeli zdobędą te rzeczy, zaczną się odróżniać. Że będą inni niż wszyscy. I nie zauważają, że przez to w końcu stają się tacy sami. Brakuje im wyobraźni. To tylko sztuczne informacje. Tylko iluzje.
    • Postać: Gotanda
    • Zobacz też: BMW
  • Przeciętność to jak niewywabialna plama na białej marynarce. Jak raz się pojawi, nie można jej już nigdy usunąć.
  • Przyciągamy się wzajemnie i oddalamy bardzo naturalnie, jak planety zawieszone w ciemnej przestrzeni kosmosu.
  • Przyjaźń między dwiema osobami to bardzo trudna sprawa.
    • Postać: Yuki
  • Przyjaźń to samoistne zjawisko, które nie wymaga pośrednictwa osób trzecich.
  • Psychiatra specjalizujący się w ludziach świata artystycznego to jak specjalista od sprzątania wymiocin.
  • Spałem z niezliczonymi kobietami, ale już nie chcę. Ze wszystkimi jest tak samo. Robi się to samo (...). Chcę miłości. Wyznam ci coś strasznego: chcę spać tylko z żoną.
    • Postać: Gotanda
  • Świat jest pełen różnych rodzajów śmierci i nie sposób dokładnie opisać je wszystkie w gazetach. te opisane stanowią wyjątki. Większość ludzi umiera po cichu.
  • Tak długo jak jesteśmy ludźmi, będziemy się mylić.
  • To, co wyłowi się, starannie przesuwając sieć po dnie naszej przestrzeni życiowej, nazywa się wzbogaconą informacją.
  • Tracenie czasu jest ciężką pracą.
  • Uczucia w stosunku do ludzi są inne. Zawsze po trochu ulegają zmianom, dopasowując się do partnera. Uczucia chwieją się, wahają, wzrastają, znikają, są negowane, ranione. Nie można tego świadomie kontrolować.
  • Uważałem miłość za czysta ideę w niezdarnym ciele, która przedzierała się przez podziemne kable, linie telefoniczne i w końcu, przemoczona, gdzieś się do czegoś dołączała za pomocą myśli. Była bardzo niekompletna. Czasami też linie się plątały. Nie znało się numeru. Zdarzało się, że ktoś dzwonił do nas przez pomyłkę.
  • Wojna zawsze nadchodzi. Zawsze nadchodzi. Nie zdarza się, żeby nie było wojny. Nawet kiedy się wydaje, że nie będzie, i tak będzie. Ludzie w głębi serca lubią się zabijać. I zabijają się, póki się nie zmęczą. Kiedy się zmęczą, trochę odpoczywają, a potem znowu zaczynają się zabijać.
    • Postać: Człowiek – Owca
  • Wszyscy są zbyt zajęci. Mają za dużo talentu, za dużo pracy. Za bardzo interesują się sobą jak na to, żeby poważnie zastanowić się nad tym, co jest fair.
  • Wszyscy się posuwamy. I wraz z tym przesuwaniem się znikają różne rzeczy z naszego otoczenia. Nie można na to nic poradzić. Nie można tego nijak powstrzymać. Zatrzymujemy je w świadomości, lecz znikają z rzeczywistego świata.
  • Wszystko kiedyś zniknie. Wszyscy żyjemy, idąc naprzód. Większość rzeczy, które nas otaczają, znika wraz z naszym przesuwaniem się. Nie ma na to rady. Kiedy nadchodzi czas znikają.
  • Wyobraź sobie, że jesteś ptakiem (...). Uważasz, że latanie jest strasznie przyjemne, i bardzo je lubisz, lecz z powodu okoliczności nie zawsze możesz latać. W zależności od pogody, wiatru albo pory roku czasami możesz latać, a czasami nie. Gdybyś nie mogła latać przez wiele dni, miałabyś za dużo energii i irytowałabyś się. Zdawałoby ci się, że jesteś niesprawiedliwie ograniczana. Dlaczego nie mogę latać, złościłabyś się.
    • Opis: o pożądaniu
  • Zadawałem sobie pytanie, jakie znaczenie ma bycie fair w sferze seksu. Porośnie człowiek mchem, zanim doszuka się tam sprawiedliwości.
  • Zdaje się, że każdy człowiek ma jakby swój szczyt, choć to dość dziwne sformułowanie. Kiedy go osiągnie, potem może już tylko schodzić. Nie ma na to rady. I nikt nie wie, gdzie jest jego szczyt. Idzie się i myśli: jeszcze mam czas, gdy nagle niespodziewanie znajdujemy się po drugiej stronie góry. Nikt nie wie, kiedy to nastąpi. Niektórzy osiągają szczyt w wieku lat dwunastu, a potem wiodą niczym niewyróżniające się życie. Inni wspinają się aż do śmierci. Jeszcze inni umierają, będąc na szczycie. Wielu poetów i kompozytorów szło przez życie jak burza, zbyt szybko i gwałtownie się wspięli i przez to nie dożyli nawet trzydziestki, a tymczasem Picasso nawet po osiemdziesiątce malował obrazy o wielkiej sile wyrazu i zmarł ze starości. Nigdy nie wiadomo, co się stanie, dopóki nie dobiegnie się do końca.
  • Znalezienie pracy w tym mrowisku zaawansowanego kapitalizmu nie przedstawia większych trudności, oczywiście pod warunkiem, że nie ma się wymagań dotyczących jej rodzaju i treści.
  • Żyjemy w zaawansowanym kapitalizmie. Marnotrawstwo uznaje się za jego największą zaletę. Politycy nazywają to wyrafinowaniem popytu na rynku wewnętrznym, a ja bezsensownym marnotrawstwem. Różnica zdań. Lecz choć istnieją także różnice zdań, żyjemy w takim a nie innym społeczeństwie. Jeżeli się to komuś nie podoba, musi się przenieść do Bangladeszu albo Sudanu.