Stres

Stres – dynamiczna relacja adaptacyjna pomiędzy możliwościami jednostki a wymogami sytuacji, charakteryzująca się brakiem równowagi.

• Czasami radzenie sobie ze stresem to rozwalanie ścian. Ale czasami trzeba być źdźbłem trawy targanym i zginanym przez wiatr, jednak wciąż stojącym długo po tym, jak wiatr ustał.
  • Autor: Robert Sapolsky, Dlaczego zebry nie mają wrzodów? Psychofizjologia stresu, tłum. Małgorzata Guzowska-Dąbrowska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2011, ISBN 9788301160937, s. 411.

• Im większy stres, tym bardziej się chce wyjść na scenę. To jak z tym pragnieniem adrenaliny i ryzyka. Ale nie zawsze udaje się pozbyć tremy przed koncertem, czasem trema mija po kilku piosenkach, czasem publiczność mi pomaga jej się pozbyć – po pierwszej lub dwóch piosenkach już wiadomo, czy jest ciepło, czy jestem w domu gościnnie, czy z oficjalną wizytą.
  • Autor: Eugeniusz Malinowski
  • Źródło: Nie jestem czarodziejem, 2007

• Każda abstynencja rodzi frustrację, frustracja – stres, stres – apatię i przygnębienie, to ostatnie – niemoc i… zwątpienie.
  • Autor: Stefan Pacek, Myśli o ludziach i świecie, wyd. My Book, Szczecin 2008.
  • Zobacz też: abstynencja, apatia, frustracja, przygnębienie

• Stres hartuje.
  • Postać: Krzysztof Dobrzański w serialu Brzydula