Maria Dąbrowska: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
de: |
obrazek, szablonizacja |
||
Linia 1:
[[de:Maria Dąbrowska]]▼
[[Kategoria:Polscy pisarze|Dąbrowska, Maria]]
[[Grafika:Dabrowska.jpg|thumb|Maria Dąbrowska]]
'''[[w:Maria Dąbrowska|Maria Dąbrowska]]''' (1889–1965), polska powieściopisarka i publicystka.
* – A bo to języków nie mawa? (...) To my językami rusali, rusali, a tak my się wsędy pytali, pytali, jaz my się dopytali.▼
** Źródło: ''Na wsi wesele''▼
* Ani różnica poglądów, ani różnica wieku, nic w ogóle nie może być powodem zerwania wielkiej miłości. Nic, prócz jej braku.▼
▲*– A bo to języków nie mawa? (...) To my językami rusali, rusali, a tak my się wsędy pytali, pytali, jaz my się dopytali.
▲**Źródło: ''Na wsi wesele''
* Aniela zawsze była z rodzeństwa najładniejsza, lecz po zamęściu, w czarnej wiejskiej robocie i ona zordynarniała, zmarniała.▼
▲*Ani różnica poglądów, ani różnica wieku, nic w ogóle nie może być powodem zerwania wielkiej miłości. Nic, prócz jej braku.
** Źródło: ''Na wsi wesele''▼
* Czasem stary pisarz, świeżo przez nas poznany, staje się nowym.▼
▲*Aniela zawsze była z rodzeństwa najładniejsza, lecz po zamęściu, w czarnej wiejskiej robocie i ona zordynarniała, zmarniała.
▲**Źródło: ''Na wsi wesele''
* Człowiek jest tajemnicą – z tajemnicy przybywa i w tajemnicę odchodzi.▼
▲*Czasem stary pisarz, świeżo przez nas poznany, staje się nowym.
* Człowiek może służyć czemuś, nigdy komuś.▼
▲*Człowiek jest tajemnicą – z tajemnicy przybywa i w tajemnicę odchodzi.
* Historia rzadko ma coś wspólnego z elegancją.▼
▲*Człowiek może służyć czemuś, nigdy komuś.
* Inteligencja jest tą przyprawą, która z najpospolitszych rzeczy robi cuda.▼
▲*Historia rzadko ma coś wspólnego z elegancją.
* Interes, władza, maszyna – te rzeczy nie widzą człowieka, potrzebują tylko masy.▼
▲*Inteligencja jest tą przyprawą, która z najpospolitszych rzeczy robi cuda.
* Jak to bywa, że jednemu dolega, co kiedy złego doznał, a drugiemu – co kiedy złego zrobił.▼
▲*Interes, władza, maszyna – te rzeczy nie widzą człowieka, potrzebują tylko masy.
* Jesteśmy wobec samych siebie, na własnej ziemi jak w nieprzyjacielskim kraju, gdzie postarano się ze wszystkich sił, by każdemu życie uprzykrzyć i utrudnić.▼
▲*Jak to bywa, że jednemu dolega, co kiedy złego doznał, a drugiemu – co kiedy złego zrobił.
* Konsekwencje się przeżywają i zamieniają w konwenans, a ten jest śmiercią sztuki.▼
▲*Jesteśmy wobec samych siebie, na własnej ziemi jak w nieprzyjacielskim kraju, gdzie postarano się ze wszystkich sił, by każdemu życie uprzykrzyć i utrudnić.
* Kto zna prawdę niewątpliwą, ten o nią nie zabiega, nie walczy, bo ta prawda walczy za niego.▼
▲*Konsekwencje się przeżywają i zamieniają w konwenans, a ten jest śmiercią sztuki.
* Prócz tego, co jest możliwe, jest jeszcze to, co jest konieczne.▼
▲*Kto zna prawdę niewątpliwą, ten o nią nie zabiega, nie walczy, bo ta prawda walczy za niego.
* Rewolucje zaczynają się nie od dołu, jak to się mniema powszechnie, ale od góry.▼
▲*Prócz tego, co jest możliwe, jest jeszcze to, co jest konieczne.
* To, co wiecznie, zawodzi, wiecznie też jest przedmiotem nadziei.▼
▲*Rewolucje zaczynają się nie od dołu, jak to się mniema powszechnie, ale od góry.
* Trochę sukcesu przydaje się nawet ludziom najmniej dbającym o sławę.▼
▲*To, co wiecznie, zawodzi, wiecznie też jest przedmiotem nadziei.
* Tych rzeczy najlepszych – serca, które nas kocha, słońca, które nam świeci – i tak na własność mieć nie podobna.▼
▲*Trochę sukcesu przydaje się nawet ludziom najmniej dbającym o sławę.
* Jakby cierpienie uczyło, to Polska byłaby jednym z najmędrszych krajów świata.▼
▲*Tych rzeczy najlepszych – serca, które nas kocha, słońca, które nam świeci – i tak na własność mieć nie podobna.
** Zobacz też: [[Polska]]▼
▲*Jakby cierpienie uczyło, to Polska byłaby jednym z najmędrszych krajów świata.
▲**Zobacz też: [[Polska]]
'''Cytaty z książki "Noce i dnie"'''
Linia 68 ⟶ 67:
* "Miłość (...), któż dociecze z jakich pobudek powstaje, czym wzrasta, żywi się i umiera, któż przewidzi, jakie niesie za sobą pokusy, odstępstwa i manowce, do jakich prowadzi zwycięstw i cnót. Możebne, że wielka miłość jest zawsze rezygnacją z czegoś, bez względu na to, co jej rezygnacją być każe. A czymkolwiek jest i skądkolwiek się wywodzi, nic temu nie zaprzeczy, że istnieje pomiędzy nimi dwojgiem, zagubionymi śród świata. Trzeba ją nieść, a jeśli tak wypadnie, to ją dźwigać, lub ku niej wzlatać z nizin i snuć ją przez siebie, i brać w siebie razem ze wszystkim, co ją krzywi, brudzi, czy może tylko wikła."
▲[[de:Maria Dąbrowska]]
| |||