Plaut (właśc. Titus Maccius Plautus; ok. 250–184 p.n. e) – komediopisarz rzymski.

  • Biada zwyciężonym!
    • Vae victis! (łac.)
    • Źródło: Pseudolus
Plaut
  • Człowiek bez barwy.
    • Homo nulli coloris. (łac.)
    • Zobacz też: człowiek
  • Człowiek trzech liter.
    • Homo trium literarum. (łac.)
  • Dotknąłeś rzeczy igłą. (Trafiłeś w sedno).
    • Acu rem tetigisti. (łac.)
  • Im bardziej się śpieszę, tym bardziej nikt mi nie chce ustępować z drogi.
  • Kochający – szalejący.
    • Amantes – amentes. (łac.)
  • Mądremu dość. (Mądrej głowie dość dwie słowie).
    • Sapienti sat. (łac.)
  • Mędrzec zawsze potrafi stworzyć dla się szczęście.
    • Źródło: Trinummus II, 2, 84.
    • Zobacz też: szczęście
  • O wilku mowa.
    • Ecce tibi lupum in sermone. (łac.)
  • Różnorodność cieszy.
    • Varietas delectat. (łac.)
  • Pochwała jest pożyteczniejsza od kary.
  • Pokonani, zwyciężymy.
    • Victi, Vincimus. (łac.)
  • Ponieważ nie chcę ginąć sam, chcę, abyś umierał ze mną.
  • Suma sum.
    • Summa summarum. (łac.)
  • Więcej może ten, kto więcej posiada.
    • Źródło: Jarosław Gronert, Astrologia od początku, Pabianice 2007, s. 103.
  • Wybrańcy bogów umierają młodo.
    • Quem di diligunt, adolescens moritur. (łac.)
  • Zakochani [są jak] szaleni.
    • Amantes amentes. (łac.)
    • Źródło: Czesław Jędraszko, Łacina na co dzień, Warszawa 1988, s. 21.
  • Zły człowiek to taki, który umie przyjąć, ale nie umie oddać.