Plaut
Plaut (właśc. Titus Maccius Plautus; ok. 250–184 p.n. e) – komediopisarz rzymski.
- Biada zwyciężonym!
- Vae victis! (łac.)
- Źródło: Pseudolus
- Człowiek bez barwy.
- Homo nulli coloris. (łac.)
- Zobacz też: człowiek
- Człowiek człowiekowi wilkiem.
- Homo homini lupus (łac.)
- Opis: parafraza z Plauta, Asinaria.
- Zobacz też: wilk
- Człowiek trzech liter.
- Homo trium literarum. (łac.)
- Dotknąłeś rzeczy igłą. (Trafiłeś w sedno).
- Acu rem tetigisti. (łac.)
- Im bardziej się śpieszę, tym bardziej nikt mi nie chce ustępować z drogi.
- Kochający – szalejący.
- Amantes – amentes. (łac.)
- Majątek znajduje przyjaciół.
- Zobacz też: majątek, przyjaciel
- Mądremu dość. (Mądrej głowie dość dwie słowie).
- Sapienti sat. (łac.)
- Mędrzec zawsze potrafi stworzyć dla się szczęście.
- Źródło: Trinummus II, 2, 84.
- Zobacz też: szczęście
- O wilku mowa.
- Ecce tibi lupum in sermone. (łac.)
- Różnorodność cieszy.
- Varietas delectat. (łac.)
- Pochwała jest pożyteczniejsza od kary.
- Pokonani, zwyciężymy.
- Victi, Vincimus. (łac.)
- Ponieważ nie chcę ginąć sam, chcę, abyś umierał ze mną.
- Suma sum.
- Summa summarum. (łac.)
- Więcej może ten, kto więcej posiada.
- Źródło: Jarosław Gronert, Astrologia od początku, Pabianice 2007, s. 103.
- Wybrańcy bogów umierają młodo.
- Quem di diligunt, adolescens moritur. (łac.)
- Zakochani [są jak] szaleni.
- Amantes amentes. (łac.)
- Źródło: Czesław Jędraszko, Łacina na co dzień, Warszawa 1988, s. 21.
- Zły człowiek to taki, który umie przyjąć, ale nie umie oddać.