Odyseusz

legendarny król Itaki, uczestnik wojny trojańskiej

Odyseusz (Odys, Ulisses, gr. Ὀδυσσεύς Odysseús, łac. Ulixes) – w mitologii greckiej król Itaki; bohater Odysei Homera.

Odyseusz i syreny, fragment wazy z 480–470 p.n.e.

O Odyseuszu

edytuj
  • Całkowite panowanie nad sobą, doskonałą umiejętność układania stosunków z wrogami i przyjaciółmi posiadł Odys. Zręczny w mowie, zręczny w boju, sprytny i przebiegły, czuwa nad zagrodą zębów, stoi na straży swej duszy i hamuje słowa. Przy sposobnej okazji umie chytrze ukryć gwałtowne zamiary, a przede wszystkim umie powściągnąć gniew, odwlec moment działania. Włada też wieloma środkami, określa go między innymi epitet polymechanos (w przybliżeniu „wielce obrotny”).
    • Autor: Jean Starobinski, „Jak bramy Hadesu jest mi wstrętny…” (1974), tłum. Maryna Ochab
  • Każdy z nas jest Odysem co wraca do swej Itaki.
  • Jeśli przyjrzeć się bliżej owym zdolnościom [Odysa], okazuje się, iż wszystkie niemal polegają na umiejętności rozstrzygania, co w danym momencie należy zachować dla siebie (…), a co wygodniej okazać na zewnątrz: zataić bądź otwarcie wyznać pragnienie powrotu, podać fikcyjną tożsamość bądź prawdziwe imię, zełgać przeszłość bądź wiernie ją opowiedzieć. W świecie prawie powszechnie wrogim opanowanie Odysa polega właśnie na wyborze owej stale zmiennej części tego, co można ujawnić (…).
    • Autor: Jean Starobinski, „Jak bramy Hadesu jest mi wstrętny…” (1974), tłum. Maryna Ochab
  • Odys mógł słonymi ścieżkami ruszyć dalej, do krainy Feaków.
  • Odyss falami wściekłymi miotany.
    • Autor: Władysław Zajewski
    • Źródło: Władysław Zajewski, Szukam Cichej Ulicy, ISBN: 978-83-65769-28-2, Gdańsk 2020, s. 11.
  • Troja upadnie, Ulissesie,
    jak ginie, czego kochać nas nie nauczono.
    • Autor: Dawid Jung
    • Źródło: Poemat o mówieniu prawdy, cz. 33, 2014

Zobacz też

edytuj