Nick Mason
brytyjski muzyk rockowy, perkusista
Nick Mason (właśc. Nicholas Berkeley Mason; ur. 1944) – perkusista rockowy, członek grupy Pink Floyd.
- Bob zapytał, czy jest możliwe, że Roger się zgodzi. Powiedziałem, że gdyby Roger się zgodził, to David znalazłby się na trochę sforsowanej pozycji i musiałby przemyśleć swoją odpowiedź raz jeszcze. W przypadku zgody Rogera cała sprawa zaczęłaby nabierać znacznie bardziej poważnego znaczenia. (…) Postanowiłem, że zrobię wstępny krok do ich porozumienia, że sam się skontaktuję z Rogerem, ale mailem, nie chciałem, żeby od razu odpowiedział: „nie”. Napisałem: „Bob chce z tobą porozmawiać”. Odpisał: „Ale czego Bob chce?” To było trochę wymijające, więc odpisałem mu: „Chyba chce, żebyś uratował świat. Nie wiem dokładnie, tu jest jego numer telefonu, zadzwoń.” I Roger zadzwonił. Geldof wytłumaczył, o co chodzi, a Roger: „Zgoda. To dobry i zacny pomysł. Czemu nie.” Odbyły się jeszcze ze dwie takie rozmowy i ustalono, że jedynym, który może i musi do Davida zadzwonić, jest właśnie Roger. To był moment decydujący. Myślę, że był to bardzo odważny ruch Rogera biorąc pod uwagę, że mógł się spodziewać odpowiedzi w stylu „spadaj, nie chcę już nigdy z tobą pracować”. Dave najpierw powiedział, że się zastanowi, a następnego dnia zadzwonił i zgodził się.
- Opis: z wywiadu dla Radiowej Trójki – Warszawa, 25 października 2005.
- Źródło: Piotr Kaczkowski, Rozmowy trzecie , Kraków: FotoJana, 2008, ISBN 978-83-927818-0-6, s. 277.
- Zobacz też: Bob Geldof, David Gilmour, Roger Waters.
- Czasem Pink Floyd przypomina pojazd o wielkiej mocy, za to bez hamulców. Innym razem, jest to samochód, którego hamulce zacięły się na dobre i nie można ruszyć z miejsca. Zwykle jednak jest to auto, zbudowane wspólnymi siłami przez czterech instruktorów ze skrawków najdziwniejszych materiałów. W tej chwili stoi na poboczu, ale kto wie, może jeszcze kiedyś ruszy?
- Źródło: Jarek Szubrycht, Nie chciałem nikogo urazić, onet.pl, 31 października 2005
- Myślę, że jest wiele możliwości, by zespół [Pink Floyd – przyp.] mógł wystąpić razem. Powód, dla którego zagraliśmy na Live 8, był bardzo szlachetny. Sądzę, że moglibyśmy zagrać nawet trasę koncertową w celu wspomożenia takiej akcji.
- Opis: z wywiadu dla Radiowej Trójki – Warszawa, 25 października 2005.
- Źródło: Piotr Kaczkowski, Rozmowy trzecie , Kraków: FotoJana, 2008, ISBN 978-83-927818-0-6, s. 282.
- Komputery bywają zawodne. Nie wszystko zresztą da się za ich pomocą zrobić. Z własnego doświadczenia wiem, że wyciszenia brzmią lepiej, kiedy biorę suwak w palce, niż gdy wprowadzę odpowiednią komendę do komputera. Łatwo przecenić możliwości komputerów, ale bez odpowiednio fachowego nadzoru można się na nich nieźle przejechać.
- Źródło: Jarek Szubrycht, Nie chciałem nikogo urazić, onet.pl, 31 października 2005
- Zobacz też: komputer.
- Nigdy nie prowadziłem pamiętnika. Zbierałem za to pamiątki związane z zespołem – wycinki prasowe, bilety, koszulki. Drobiazgi, które doskonale odświeżają pamięć.
- Źródło: Jarek Szubrycht, Nie chciałem nikogo urazić, onet.pl, 31 października 2005
- The Wall jest jak zbiór elementów. Jest tam część życia Rogera, spraw związanych z jego rodziną i życiowymi doświadczeniami, ale to wszystko jest bardziej ogólne w treści, nie tak jak The Final Cut, który ma wiele szczegółów w tekstach. The Wall mówi o tematach, do których mamy życzliwy, ale współczujący stosunek. Najlepszym przykładem jest utwór Another Brick in the Wall, który jest przeważnie wyjmowany z kontekstu i przez to wygląda na utwór antyedukacyjny. A zamysł był zupełnie inny. To utwór o specyficznej grupie nauczycieli, z którymi zetknęliśmy się jako dzieci w latach 50. Nauczycieli-tyranów, ludzi agresywnych, zawiedzionych swoim życiem, którzy wyżywali się na uczniach. Takich nauczycieli, miejmy nadzieję, spotyka się obecnie coraz rzadziej, ponieważ sposób pojmowania, jak dzieci powinny być w naszych czasach uczone, zmienił się.
- Opis: z wywiadu dla Radiowej Trójki – Warszawa, 25 października 2005.
- Źródło: Piotr Kaczkowski, Rozmowy trzecie , Kraków: FotoJana, 2008, ISBN 978-83-927818-0-6, s. 278.