Wikicytaty

Mieczysław Albert Krąpiec

polski duchowny katolicki, filozof, wykładowca akademicki

Mieczysław Albert Krąpiec (1921–2008) – polski filozof, dominikanin.

  • Człowieczeństwo jest odwagą bycia sobą w sytuacji kolizji wartości, z których należy wybrać to, co słuszne.
Mieczysław Albert Krąpiec
  • Człowieka charakteryzuje używanie rozumu i dlatego jest on w stanie z tego, co jest środkiem, uczynić cel, i to jest właśnie alienacja. To jest alienacja ludzkiej natury, na którą zwrócił uwagę papież Jan Paweł II. Podstawą wszelkich typów alienacji jest zamiana środków na cel, a celu na środek. To jest największy błąd we współczesnej kulturze.
    • Źródło: Mieczysław Krąpiec, ks. Jan Sochoń, Porzucić świat absurdów, Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu, Lublin 2002, s. 25.
  • Do wiary nie dochodzi się na drodze dialogu. Wiara jest łaską i żądne ekumeniczne dialogi nie doprowadzą do wyznania wiary. Naszym zadaniem jest dociekać Prawdy Objawionej, czyli tego, z czym do człowieka Bóg przychodzi i jak to wyraża. To jest rzeczą bardzo trudną i do tego żaden teolog nie wystarczy; potrzeba doświadczenia całej Tradycji Kościoła, która jest po to, żeby ustrzec od błędu. To nie jest dawanie niczego nowego, tylko ustrzeżenie od błędnej interpretacji Bożej Mowy.
    • Źródło: Porzucić świat absurdów, PTTA, Lublin 2002, s. 181.
  • Heidegger miał wygląd mniej więcej naszego Światowida wydobytego ze Zbrucza, taki na cztery strony jednakowo ciosany.
    • Źródło: Porzucić świat absurdów, PTTA, Lublin 2002, s. 82
  • Systemy filozoficzne, które pojawiły się w ciągu dziejów – takie jak kartezjanizm, kantyzm czy heglizm – muszą ustępować nauce, ponieważ są one, mniej lub bardziej, ideologiami. Niczego nie dają życiu; nie wyjaśniają rzeczywistości, lecz analizuj[ą] swoje pojęcia – idee. Filozofia jest tylko jedna – filozofia tego, co istnieje.
    • Źródło: Porzucić świat absurdów, PTTA, Lublin 2002, s. 121.
  • To jest jedyne radio polskie, bo sięga podstaw naszej kultury, wie, dokąd powinien dążyć nasz Naród. Istotą pracy Radia Maryja jest wieść do Boga najskuteczniej, przez Maryję, zgodnie z naszą tradycją narodową. Tak więc gromadząc się wokół Radia Maryja, budujemy nasz Naród. Nikt za nas Narodu Polskiego nie zbuduje. Radio Maryja w tym przewodzi. I dlatego trzeba, aby to Radio działało, bo działa nie dla siebie, ale dla nas, dla każdego. Każdy może powiedzieć: dla mnie ono istnieje, aby mi w życiu pomóc.
  • Zadaniem odpowiedzialnych wychowawców i nauczycieli jest pokazać uczniom, że prawdziwą wartość ma jedynie to, co przychodzi z trudem. Polsce i światu potrzeba ludzi o mocnych charakterach.
  • Zatem, by stać się człowiekiem dojrzałym, trzeba maksymalnie wchłonąć w siebie zasadnicze momenty kultury – samo poznanie i jej rezultaty. Dokonuje się to w normalnym biegu życia, w szkole i jej różnych szczeblach, oraz podczas osobistej pracy intelektualnej. Szczególnie zaś doniosłym w wychowaniu patriotycznym jest zapoznanie się z twórczością kulturalną narodu – poezją, literaturą, muzyką, architekturą, malarstwem, gdyż te dziedziny świadczą o wielkości narodowego ducha, trwającego przez pokolenia. Twórczość artystyczna jest bowiem jakby „wypowiedzeniem się” człowieka w swych dziełach, których poznanie jest „wziernikiem” w głębię ludzkiej psychiki i „duszą narodu”; zarazem służy modelowaniu własnej psychiki na wzór tego, co piękne i wzniosłe.
  • Życie wasze nic nie będzie znaczyć, jeżeli nie przekażecie kultury narodowej, niezależnie od nakazów ministerstwa.

O Mieczysławie Albercie Krąpcu

edytuj
  • Jest tu najmądrzejszy człowiek, jaki żyje w Polsce o. prof. Mieczysław Krąpiec. Jego Pan nie znajdzie w telewizji. To jest człowiek, który w tej chwili tworzy pomnik kultury polskiej – siódmy tom piątej na świecie powszechnej encyklopedii filozofii. Dlaczego się o nim nie mówi?
  • Można powiedzieć, że ojciec Krąpiec jako prawdziwy filozof, wielki, intelektualny wizjoner i myśliciel, świadek bytu, pochylał się nad rzeczywistością, nad światem, nad człowiekiem, nad kulturą. Zainspirowany przez największe umysły z dziejów kultury europejskiej odkrywał prawdę o bycie, a przez rzeczywistość i historię pokazywał wielkość i wspaniałość Boga.
  • Ojciec Krąpiec cieszył się opinią profesora, który najtrudniejsze kwestie filozoficzne potrafił wyjaśnić przy pomocy prostych ilustracji. Nie było więc większego kłopotu ani z bytem, ani z jego istotą czy też z istnieniem, nie mówiąc o przypadłościach. Krowa machająca ogonem w zrozumieniu wielu rzeczy była w stanie dopomóc. Zawsze wszakże pod warunkiem, że korzystał z takich skojarzeń sam profesor Krąpiec. Jego także posługa rektorska, mimo że trwała trzynaście lat, wbrew różnym przesądom, stała się wielkim darem dla uczelni, Kościoła i Polski. A rektor KUL robił wrażenie na nas wszystkich swoistego giganta organizacyjnego. Mówią o tym prace podjęte i dokonane. Taką pochwałę głoszą projekty i cała wizja przyszłości uczelni, wciąż skazywanej na zanik. Nawet przejście na emeryturę nie osłabiło siły woli, nie pomniejszyło mocy ducha. Świadczą o tym często pojawiające się publikacje. Kierunek filozoficzny, który Ojciec Albert reprezentował, na trwałe wpisał się w dzieje współczesnej myśli, przynajmniej w ludzkich umysłach.
  • Ojciec profesor Mieczysław Krąpiec mówił na jednym z naszych sympozjów, dlaczego w Polsce jest tak źle. Bo Polską od 1939 r. nie rządzą Polacy. Nie chodzi tu o przynależność narodową, ale o to, że ci ludzie nie kochają Polski, nie wsłuchują się w serce Ojczyzny, bardzo często uprawiają prywatę.
  • Ostatnia, krótka rozmowa, jaką odbyłem z ojcem Mieczysławem Krąpcem, dotyczyła spraw politycznych. Ojciec wziął mnie pod rękę i podkreślił wagę i potrzebę kontynuacji mówienia do Narodu za pośrednictwem Radia Maryja o sprawach publicznych, wyraźnie zachęcając do tej posługi. Odbieram to jako ostatnie dla mnie wskazanie ojca, coś w rodzaju testamentu.
  • To był najwybitniejszy intelektualista, najwybitniejszy myśliciel polski w drugiej połowie XX wieku i początku XXI wieku. Wspominam go jako wspaniałego człowieka, miłośnika prawdy. Czujemy się osieroceni, ale i wdzięczni za to wielkie dobro, jakie nam zostawił. To był wielki Polak! Rzeczywiście realizował to hasło, które jest w herbie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego: „Deo et Patria” – Bogu i Ojczyźnie. Służył całe swoje życie Bogu, Kościołowi i Ojczyźnie.
    • Autor: Stanisław Wielgus
    • Opis: wypowiedź po śmierci o. Mieczysława Krąpca, 10 maja 2008.
  • Współpraca o. Krąpca z komunistyczną bezpieką trwała od lat 50. Oficerem prowadzącym zmarłego sześć lat temu zakonnika był Konrad Straszewski – jeden z najwyższych urzędników komunistycznego aparatu bezpieczeństwa, który stał na czele Departamentu IV MSW powołanego do zwalczania Kościoła katolickiego.
  • Zawsze podziwiałem Twój realizm spojrzenia na codzienność i maksymalizm w szukaniu odpowiedzi na związane z nią pytania i problemy…
    • Autor: Jan Paweł II
    • Opis: list do o. prof. Krąpca, 15 października 2001.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Mieczysław_Albert_Krąpiec&oldid=566990”